‘Karanlığın en koyu olduğu an, aydınlığın en yakın olduğu zamandır...’
Sözün sahibini bilmiyorum.
Ama bu sözü, tam da şimdi, Cumhuriyetçi Türk Partisi’ne gönderiyorum.
* * *
Genelde bana “partine söyle” derler...
Eğer kızmışlarsa!
Oysa ortada bir menfaat varsa, paylaşırlar mutlaka, hiç ses etmeden!
Menfaat varsa “partimiz” olur, dert varsa ya da öfke “senin partin.”
* * *
Bu yaşa geldim, parti üyeliğim yoktur.
Hiçbir partiye.
Çünkü ‘üyelik’ dediğin ciddi sorumluluk.
Sempatizanlık başka mesele, üyelik başka...
Hele ‘seçilmiş’ görevler...
Özellikle de böylesi köklü partilerde...
* * *
YENİDÜZEN’i yönetiyorum ya, duruma göre vaziyet alma ustası bu toplum, çok vurur yüzüme, “seninkiler ne yaptı yine...”
- “Sahi, seninkiler kim” dersiniz, susarlar o zaman, sır vermezler kolay kolay!
Hepsi, yerine göre...
Yerine göre, hiç biri...
* * *
“Sizinkilere söyle” derler ya...
Söylüyorum işte!
UBP, DP aslında altın bir fırsat sunuyor CTP’ye, yenilenmeye dair...
Son 30 senedir, 10 senede bir hükümet oldu CTP; 1994, 2004, 2014!
10 senede bir "başı tokuştu"!
Yetmedi mi bu kadar “yara bere”?
* * *
Öyle “program” yazmakla bitmiyor.
Pratik olmadıkça, söz öksüz kalıyor fazlaca.
Ve insan kaynağı, çok ama çok önemli.
Kasımda kurultay var ya, yakında CTP'de gündem buraya evrilir...
Bu da doğaldır, hiç öyle ürkmemek gerekir.
Yenilenme, dönüşüm, ilerleme, tartışma ve arayış siyasetin gıdasıdır.
CTP'nin bu süreci iyi analiz etmesi şart.
Çünkü muhalefette ekilen hükümette biçiliyor; hükümetteki adımların acısı da, muhalefette çekiliyor...
* * *
CTP'nin sorunu hâlâ kendi içine kapanmak.
Sanırım bir yanlış algı oluştu.
"İçine kapanmak" denince salt “parti içi didişme” anlaşıldı...
O işin bir başka boyutu...
Oysa mesele çok daha geniş bir pencere açabilmek, geleceğe…
‘İçinden’ çıkamıyor bir türlü CTP.
* * *
Oysa “artık sağ sol kalmadı” denen bir ortamda, hem de nasıl ihtiyaç var sol kültüre.
İşte bu nedenle CTP’nin yarını da, kasımı da önemli bence...
‘Yoz’la ‘boz’la ‘poz’la değil, evrensel bakışla.
Velhasıl...
Görmek için bakmak gerek önce.