Türkiye hapishanelerindeki arkadaşlarım için kaygılanmaktan, son günlerdeki gelişmelerden kafam ve kalbim öylesine ağır ki cümle kurmakta zorlanır haldeyim. Ne yazsam eksik kalacak gibi geliyor.
Kafamdaki soruları ve düşünceleri bazı ikiliklere dönüştürdüm bu sabah. Bu hafta da affınıza sığınarak bunları paylaşmış olayım sevgili okurlar.
I
Hapsedilmiş dizeler
kanatlanan kuşlardır
II
Bu karanlık nereye kadar
kim bu gecenin kaptanı?
III
Neden işitmezsiniz
yanıtta gizli soruyu?
IV
Elinden düşürdüğün geleceğimizdir
Şehrin çığlığında kaybolan
V
Bu ne utandırıcı bir sessizlik
Zulmün gürültüsünde
VI
Kimin bakışları bu
cinayeti gizleyen?
VII
Sessizce düşüyor zaman
yeşil anılardan
Adına güz diyorlar
VIII
Hapishaneye varır
Kalbin uzun yürüyüşü
XI
Nasıl bir isyan bu?
Sızısı tanımlıyor geçişini
XII
Bir yudum zehir
dünümüze karışan
XIII
Bir şiir başlar
kelimeler bitince
IX
Bir ışıkla randevum var
Karanlığın kapısında
X
Aç kapıyı bezirgânbaşı
Acının annesi geldi
XI
Uzun bir zulüm sızlayacak
Barışın anısında
XII
Düşüyoruz
Yükselir gibi içimizdeki göğe