Az kaldı.
Birazdan ‘oyuncular’ın isimleri akmaya başlayacak perdede…
Önce ‘başrol’dekiler…
Sonra ‘figüran’lar…
Ve diğer emeği geçenler…
En son da yönetmenin adı…
Ve prodüksiyonun kime ait olduğu…
“THE END”, yani “SON” yazmadan perdede, tek tek geçecek sırayla, “SON”u hazırlayanlar.
“Bir KKTC filmi” bu…
Yakında bu sinemada!..
**
Bu sinemada vizyona girecek filmin adını mı merak ettiniz?
Bir adı var tabii filmin…
Aslında başka da olabilirdi.
Belki “KENDİM ETTİM KENDİM BULDUM” olurdu.
Ya da “ANLATILAMAYAN MERAM”…
“KİM KİME DUM DUMA” da olabilirdi mesela…
Ama bunlar olmadı.
Filmin adı: “THE END”…
Yani “SON”…
**
Filmin konusunu mu merak ettiniz?
Bildik bir konu aslında…
Yok, öyle aşkından yanan fakir gencin zengin bir kıza duyduğu aşkın hazin öyküsü değil bu…
Ne de güzel sesiyle bir anda keşfedilen ve meşhur olur olmaz karakter bozukluğuna uğrayan kadının filmi…
Osmanlı hanedanındaki entrikaları anlatan Türkiye dizilerinin senaryolarına da benzemiyor filmin hikayesi…
Bizim film çok orijinal…
Adından da belli değil mi zaten?
Filmin sonunda yazılacak “SON” yazısı, filmin afişinde var ve girişte “THE END” yazılacak!
Ne kadar enteresan bir sanatsal çalışma, değil mi?
**
Filmin adı “THE END” olarak seçildi, çünkü bir “SON”u anlatıyor.
Haliyle diğer isimler tek tek elendi, bunda karar kılınıldı.
Hazin bir “SON” anlatılıyor, tahmin edebileceğiniz gibi…
Kimin “SON”u mu?
Da kimin değil?
Peki, şöyle özetleyeyim:
Filmde “KIBRIS TÜRK MEDYASININ SONU” teması işleniyor.
Neden “SON” sorusuna yanıt veriliyor.
O “SON”un gelmesinde bizzat, bilerek isterek, herken, bilmende istemeden, aktif ya da pasif, ama kötü niyetle, ama iyi niyetle, kimin katkısı varsa, hepsi sıralanıyor bir güzel…
Filmin daha ortasına gelmeden zaten Kıbrıs Türk medyasının “SON”u geliyor.
Ama film bitmiyor!
Hatta asıl bundan sonra başlıyor.
Kıbrıs Türk medyasının “THE END”inin akabinde sapır sapır “SON”lar başlıyor.
“Dur bakalım ne olacak?” diye bekleyenler, filmin çeşitli sahnelerinde malum “SON”un kendilerine kadar ulaştığını görüyor ve yok oluyorlar!
En son kalanlar da o sırada mecliste oylama yapanlardır ve sahne kararırken biri meclistekileri şu veciz sözle uyarır:
“SON ÇIKAN IŞIKLARI SÖNDÜRSÜN.”
Söner ışıklar, perde kararır ve filmin ismi yeniden belirir:
“THE END”…
Ve bir daha yanmaz o ışıklar artık…