Zivaniya’ya gidelim, daha iyi olmaz mı?
Bu adada güzel vakit geçiriyoruz.
365 günün 300’ünde güneşli bir havamız var.
Denizciğimiz var, balıcığımız var, zivaniyamız var, kahveciğimiz var!
Tavlamız var!
Öylece saatler, günler, haftalar, aylar, yıllar, seneler geçer…
* * *
Usandık mı?
Radyoyu açarız, televizyonu açarız, cep telefonumuzdan internete dalarız.
Böylece “ne var ne yok” bakar ve hatırlarız.
Aaa evet!
Bu güzel adada bir de sorunumuz vardır.
Esasında bizi pek de fazla endişelendirdiğinden değil…
Bunu da rutine bağladık.
Kaldı ki Kıbrıs sorunu olmasaydı ne konuşacaktık?
Ya da kinimizi dökmek için “fena” rolünde kim olacaktı?
* * *
Politikacılarımız da güzel vakit geçiriyorlar.
Kıbrıs sorunu pek çoğu için “varoluş” sebebi…
Bu konu üzerinde dair kariyer yaptılar.
Şimdi durup da barış isteyen on-yirmi-otuz-yüz-binlerce, benim de sayısını bilmediğim sayıda insan için bu güzel ortamı bozmayacaklar.
Tamam mı?
* * *
Evet, dinleyiniz. Zira bu oyun yorucu bir oyun. Olmayan olumlu noktaları bulmaya uğraşmaktan çok yoruldum. Tam da göründüğü gibi olmayabilecek bir kelimeden farklı bir anlam çıkarmakta hiçbir umut görmüyorum. İstemiyoruz be evladım. Hiçbir şeyin değişmesini istemiyoruz.
Denizciğimizi, balıcığımızı, zivaniyamızı, kahveciğimizi ve arada tavlayı istiyoruz biz.
Arada bir politikacılarımız da bize yorumlayacak bir şeyler veriyorlar.
İstediğimiz budur.
* * *
Dengelerden de usandım, o sebepten bunu da dinleyiniz.
Perşembe günü geldi, sizin bu satırları Cumartesi okuyabilmeniz adına çevrilmesi için makalemin Yunanca versiyonunu göndermem lazım.
Henüz Cumhurbaşkanı’nın neden bize basın toplantısı yaptığını anlamış değilim.
“Desantralize federasyon”a ilişkin spesifik tezler duymayı beklerdim. Duymadım.
Uzun durgunluk döneminde ortaya çıkan endişelere ilişkin rahatlatma beklerdim, bırakın böyle bir şey duymayı, bilakis daha büyük endişelere yol açacak, karşıtlıklara götürecek görüşlerin ortaya konduğunu duydum.
Kıbrıs sorununa ilişkin müzakere serisinin normal bir şekilde ilerlemesi perspektifine dinamit olacak tezler duydum.
Ve önümüzdeki Pazartesi günü Sayın Akıncı’dan işiteceklerimden çok korkuyorum.
* * *
Kararlılıkla çözüme götürecek olan diyaloğa dair hava bu mu şimdi?
Yanıta gerek yok.
Şöyle deniz kenarında bir yerde zivaniyamızı içmeye gitsek, balıcığımızı yesek, bir de tavla atıp laflasak daha iyi olmaz mı?
_____________
YENİDÜZEN için yazılmış Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
_____________
Δεν πάμε για ζιβανία καλύτερα;
Όμορφα περνάμε εδώ στο νησί. Με ηλιοφάνεια 300 από τις 365 μέρες του χρόνου, με το θαλασσάκι μας, το ψαράκι μας, τη ζιβανία μας, τον καφέ μας τον μερακλίδικο, κανένα τάβλι παίζουμε μέσα-μέσα, κυλούν οι ώρες, οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες, ο χρόνος, τα χρόνια…
Βαρεθήκαμε; Ανοίγουμε το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, διαβάζουμε στο κινητό μας ειδήσεις από τα σάιτ και θυμόμαστε. Α ναι… έχουμε και ένα πρόβλημα εδώ στο όμορφο νησί. Όχι ότι μας αγχώνει και πολύ. Το τοποθετούμε κι αυτό στη ρουτίνα. Τι θα συζητάμε άλλωστε αν δεν υπάρχει το Κυπριακό; Και ποιος θα πάρει το ρόλο του κακού να βγάζουμε το άχτι μας;
Όμορφα περνούν και οι πολιτικοί μας. Βρίσκουν λόγο ύπαρξης με το Κυπριακό. Χτίστηκαν καριέρες πάνω σε αυτό. Δεν θα χαλάσουν τώρα την όμορφη παρέα μας δέκα-είκοσι-τριάντα-εκατό-χίλιοι, δεν ξέρω κι εγώ πόσοι που θέλουν λύση. Εντάξει;
Λοιπόν ακούτε. Επειδή είναι κουραστικό αυτό το παιχνίδι. Κι επειδή κι εγώ κουράστηκα πάρα πολύ να προσπαθώ να βρω θετικά εκεί που δεν υπάρχουν. Να προσπαθώ να πιαστώ από μια λέξη η οποία μπορεί να μην υπονοεί αυτό που ξεκάθαρα φαίνεται, δεν βλέπω καμία απολύτως ελπίδα. Δεν θέλουμε ρε παιδί μου. Δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Θαλασσάκι θέλουμε, ψαράκι, ζιβανία, καφέ μερακλίδικο, κανένα τάβλι μέσα- μέσα και να μας πωρώνουν οι πολιτικοί για να ‘χουμε και κάτι να σχολιάζουμε. Αυτό θέλουμε.
Επειδή κουράστηκα και με τις ισορροπίες, ακούστε ακόμα κάτι. Ξημέρωσε Πέμπτη, πρέπει να στείλω σήμερα το άρθρο μου για μετάφραση και δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί επέλεξε ο Πρόεδρος μας να κάνει διάσκεψη Τύπου. Περίμενα να ακούσω συγκεκριμένες θέσεις για την αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Δεν τις άκουσα. Περίμενα να ακούσω να καθησυχάζονται οι ανησυχίες που προκλήθηκαν κατά τη μεγάλη περίοδο στασιμότητας και όχι μόνο δεν άκουσα τίποτα τέτοιο, αλλά αντιθέτως προκλήθηκαν ακόμα μεγαλύτερες ανησυχίες με θέσεις οι οποίες προκαλούν αντιπαραθέσεις και βάζουν δυναμίτη στην προοπτική ομαλής συνέχειας στο σίκουελ των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Και φοβάμαι πολύ, πάρα πολύ τι θα ακούσω στον αντίλογο την ερχόμενη Δευτέρα από τον κ. Ακιντζί.
Αυτό τώρα είναι κλίμα για διάλογο που θα οδηγήσει αποφασιστικά σε λύση; Δεν χρειάζεται καμία απάντηση. Δεν πάμε καλύτερα για ζιβανία κάπου παραλιακά, να φάμε το ψαράκι μας, να παίξουμε και ένα τάβλι και να συζητήσουμε;