Kıbrıs Türkü’nün “sessiz bekleyiş”lerinin sayısı o kadar çoktur ki.....Sadece son yarım asır içinde değil. 1571’den bu yana ‘sessiz bekleyiş’lerle doludur Kıbrıs Türlü’nün tarihi.

Osmanlı, Kıbrıs adasını, üzerindeki insanlarla birlikte İngilizlere satmaya karar verdiğinde de ‘sessiz bekleyiş’ içinde olmuştu Kıbrıslı Türkler..

50’li yılların hemen başında EOKA ortaya çıktığında da , TMT’nin kurulduğu kulaktan kulağa yayılmaya başladığında da...

1960’da  Kıbrıs Cumhuriyet’i kurulduğunda da, “sessiz bekleyiş” içindeydi Kıbrıs Türk halkı.. 63 sonuna doğru yaklaşırken, olup bitenleri izlerken de öyleydi.

1963 Aralığı’nda “sessiz bekleyiş” yerini “sesli bekleyiş”e bıraktı. Ama kısa süre içinde ‘yeni düzen’e de adapte etti kendini Kıbrıslı Türk,  ve yeniden “sessiz bekleyiş”e geçti.  Ekonomikman çökmüştü. Üstüne üstlük biri vuruyor, öteki dövüyor, bir başkası iteleyip duruyor, aşağılıyordu. Birileri üzerine oyunlar oynadı ama sessizce ve çaresiz , oturdu, bekledi hep.

1974 Temmuz’una kadar da kaderine razı bir “sessiz bekleyiş” vardı Kıbrıslı Türk’te. Kim ne dediyse, ne yaptıysa saygı duydu, kabullendi, sustu, katlandı, bekledi.

74 Temmuz’unda bir süreliğine yine “sesli bekleyiş” dönemi yaşadı. Savaştı, öldü, öldürdü...  Yaşamında yeni bir sayfa açıldığının farkındaydı. Hareketlenmeye çalıştı. Yeni döneme ayak uydurmaya gayret gösterdi. Bol bol nutuklar dinledi. Bazılarını alkışladı bazılarını sessizce uzaktan izledi.

Sonra... yeniden “sessiz bekleyiş”e geçti. Ekonomik krizler yaşadı. Kaderine razı oldu ama  sessizce direndi. Ne verildiyse ona razı oldu. Hem Türkiyedeki hem dünyadaki ekonomik krizleri yaşadı fazlasıyla. Sessizce göz yaşı döktü ama ne gören oldu ne anlayan...

Sonra...Birileri, taa uzaklardan “artık bu iş bitsin” dedi. Annan Planı’nın ortaya çıkmasıyla “sessiz bekleyiş” yerini, Kıbrıs Türkü’nün tarihindeki en “sesli bekleyiş’e terketti. Bir bakıma, uzuuuun yılların sıkıntılı “sessiz bekleyişi”nin topyekün ortadan kaldırılması çabasıydı,  bir ‘uyanış’tı bu.  Statükoyu bile yıktı bu sırada. Ama sonunda, umduğu dağlara yine kar yağdı. Bir çöküntü daha yaşadı.

     ***

Şimdi yine “Sessiz bekleyiş” var.
Umutla ama sessizce  ‘görüşmeleri’ bekliyor Kıbrıslı Türkler...
Türkiyede olup bitenleri, izliyor sessizce ve hatta endişeler içinde...
Onbinlerce kilometre uzaklarda yaşanan ekonomik oyuncukların,  başta Türkiye’yi sonra kendisini nasıl etkileyeceğini izliyor sessizce ve endişe içinde.
Petrol’un varil fiyatını izliyor. Doları, sterlini izliyor...

     ***

Şimdilerde “sessiz bekleyiş” var yine.  Bir ‘seçim’ daha yaşadı. Sandığı ve sonuçlarını bekliyor. Bir yandan statükoyu sarsmaya, değiştirmeye çalışıyor bir yandan da, ‘çözüm ve barış’ için gözü kulağı dışarılarda bir yerlerde.  Çünkü Kıbrıs Türkü, tarihten gelen deneyimleri ile,  kendisi dışında olanların, kendisini nasıl misliyle etkilediğini çok ama çok çok iyi biliyor artık. Ve “Sessiz bekleyiş” e devam ediyor bir kez daha....
İpler başkalarının elinde oldukça yapacak başka bir şey de yok zaten.