Size de olur mu bilmem; bazen birisinin size yaptığından onun adına öyle çok utanırsınız ki sessiz kalmayı tercih edersiniz. Bu yaşanılanı kabul etmek, onu sözlere döküp daha da gerçek kılmak istemezsiniz belki de. Aslında bir yanınız kabul etmek istememektedir karşınızdakinin size bunu yaptığını, sevdiğiniz ya da yakınınızdaki birinin bunu yapabileceğini. Normalde ona tepki göstermeniz, yaptığı utanç verici şeyi yüzüne çarpmanız gerekir ama susarsınız. Şok olduğunuz, inanamadığınız için yaparsınız bunu. Bir empatsanız kendinizi onun yerine koymuşsunuzdur zaten. Onun adına utanmışsınızdır. Hazmetmek için zaman gerekir, bu yüzden tepki veremezsiniz hemen. Sorun şudur ki sizin kafanızdaki o insan bunu yapabilecek biri değildir. Her insanın bir karanlığı vardır ama… Bunu bilirsiniz ve bir varoluş hüznüne tercüme edersiniz olup biteni. Yine de anlayabilmek istersiniz bunun neden başınıza geldiğini. Bilmediğiniz bir neden, bunu bağışlatacak bazı ayrıntılar vardır belki de… Yakınınızdaki birinin yaptığı size de dokunur. Kendinizi de sorumlu hissedersiniz. Bunu yapan sizin güvendiğiniz, sevdiğiniz, değer verdiğiniz birisidir sonuçta. Yakınınızda bulundurduğunuz birisidir en azından.

İnsanlık hallerine dair bir saptamadır elinize geçen. Kendinize kızarsınız bazı ayrıntıları göremediğiniz için, sevginizin size taktığı gözbağı için. Kalbinizi kıran o insandan çok hayatın kendisidir.

Sessiz kaldığınız için karşınızdaki sizi kandırdığını düşünür bazen. Yaptığını fark etmediğinizi, numarasını yuttuğunuzu, suçunun faili meçhul kaldığını düşünür. Oysa apaçık biliyorsunuzdur olanı. Onun adına utanmanızdır bunu açığa vurmamanızın nedeni.

Bazen susmayı tercih edersiniz çünkü bu insanı kaybetmeye hazır değilsinizdir. Herkes hata yapabilir, bir defalık sineye çekeyim diye düşünürsünüz. Bunun üstüne gitmek, konuşmak, tartışmak daha da yaralayacaktır sizi. Bunu kelimelere dökmek durumu daha da vahim ve geriye dönüşsüz kılacaktır. Karşınızdakine dair yeni bir keşifte bulunmuşsunuzdur. Geçmişteki bazı ayrıntılara gidip onunla ilgili anlatıyı farklı kurmaya başlarsınız. Sevginiz, güveniniz yara alır ama ölmez. İlişki artık eski ilişki değildir ve öyle olması da mümkün değildir bundan böyle. Gizlediğiniz bir yara ile gülümsemeye, normal davranmaya çalışırsınız. İçinizdeki acı yüzünüze vurur, beden dilinizde hafif bir ifadesini bulur ama… Artık hiçbir şey eskisi gibi olamayacaktır.

Bir aydınlanma halidir bu… İnsan böyle bir şeydir işte. Bir insanın bir insanı anlaması çok zordur. Hem çok benzeriz birbirimize hem de benzersizizdir. Edebiyat da bunun için vardır zaten. Bu karmaşa, bu gizem olmasa ne gerek kalırdı insan ruhuyla uğraşmaya?

Bana ilişkin sorun bir çocuk kalbi taşıyıp birilerine böylesine bağlanmaktadır. Geçmişte daha da kırılgan bir kalpti bu. Koşulsuz, derin, büyük sevgilere meyilliydi. Kırıldıkça bir miktar savunmaya aldı kendini.

İkinci bir aşama bu durumu üçüncü kişilerle paylaşmanız ve dert yanmanızla başlar. Diğerlerinden gelen tepkiler fena halde sarsar sizi. Bu kadar naif ve gözü bağlı olmamak gerektiğini söyler kimileri, kimileri karşıdakinin lanet biri olduğundan dem vurur, daha sakin yaklaşıp bunu anlamlandırmaya gerçeğin kalbine yaklaşmaya çalışanlar da çıkar. Bir karmaşadır bu. Başkalarıyla paylaşıldıkça daha da iç acıtır. Herkes sonuçta kendinden kalkarak kurar anlatısını ve her insanın terazisi hassas değildir, çoğu kez de içimizdeki kalemi kırmaya hazır yargıç girer devreye.

Ne olursa olsun büyü bozulmuştur artık. İlişkinin mahremi, kucakladığımız hayal zedelenmiştir. Çözülen gözbağıyla gerçeğin yakıcı ışığı gözümüzü alır. Bir eksilme, bir yoksunluk yaşarız birden. Yalnızlığımız katlanılmaz gelir.

İnsan böyle bir şeydir işte. Bazen konuşmak isteriz ama karşımızdaki öylesine utanmıştır ki söyleyecek sözü kalmamıştır. Bazen de kendini savunmaya çalıştıkça daha da batar. Böylesi bir durumla karşı karşıya olmak öyle ağırdır ki kaçıp gitmektir tek çare. Gerçek sevenler her şeye rağmen sever. Bağışlamak bir yüceliktir elbet. Yaralı bir kalple sevmek zordur ama. Karşımızdaki bunun ağırlığını taşıyamayıp geri çekilmiş ilişki dilini kaybetmiştir zaten.  Sevgi bir tarihe aittir bazen. Engel olamayız eriyip gitmesine. Bir zamanlar güvenmiş ve sevmişizdir.  Hayat bir bulup kaybetme hikayesidir. Hepsi bu!