İçimizdekiler/ Ülviye Akın UYSAL

(Spiker-Yazar-Elişleri tasarımcısı)

Kendimi tek kelime ile tanımlayacak olsam… “işkolik”
Şu an yaptığım işi yapmasaydım… Bir öğretmen olmak beni çok mutlu ederdi.
Benim gündemimi en fazla meşgul eden…  Meşgul eden değil de… Doğal olarak yaptığım bir şeyleri  iyiye/güzele dönüştürmeye çalışmayı seviyorum.
Kayıtsız kalamadığım şey… SANAT’ın her çeşidi.
En büyük pişmanlığım… Galiba yok.
En büyük sevincim… Bugünlere/ürün verecek ve toplayacak duruma gelebilmek.
Hayatımın dönüm noktası… İlkokuldayken Kıbrıs Radyo Yayın Korporasyonunun Çocuk Saatleri’nde seslendirmelere başlamak.
Beni en çok etkileyen yazar…  Sözlük yazmak gibi en zor işe el atan Mustafa Gökçeoğlu.
Başucumdaki kitap… İtalyanca ders kitabım.
En keyif aldığım müzik… Dinlendirici türler.
En son izlediğim film… Ah, tam boyda bir  film izlemeye zaman ayırabilmek!!!  Uzun yıllar önceydi, bu nedenle hatırlayamıyorum.
Kendim için son aldığım şey… Nakışlı kot şalvar.
Dolabımdaki en gereksiz şey… Bir tek değil öyle çok şey var ki… ama her eşyama manen de bağlandığım için hiçbir gereksizimi atamıyorum!
Benim için alınabilecek en güzel hediye… Kibrit çöpü de olabilir ama “Eski”ye ait olsun lütfen!
Kendimle ilgili değiştirmek istediğim şey… Daha kısa uyuyup daha çok zaman kazanmak…
Kendimde beğendiğim özellik… Uuuu işte bu en zor soru!  Cevaplamasam?...
Olmasa da olur… İstirahat
Olmazsa olmaz… ÇALIŞMAK
En iyi yaptığım yemek… Eşimin dediğine göre: Fırın makarnası
Hayalimdeki dünya… Her şeyden önce SAVAŞSIZ/DOĞAL AFETSİZ/herkesin SU ve 3 öğün yemek bulabileceği bir dünya.
Aşk benim için… Her nefes alışta!
Onunla çok tanışmayı isterdim… Ülkemin en çalışkan öğretmeniyle.
Görmek istediğim yer… Ülkemin henüz gidip göremediğim yerleri.
Mutlaka yapmak istediğim… Yarım kitaplarımı tamamlamak ve Rumcaya, Almancaya çevrilmiş oyunlarımı kitaplaştırmak.
Son olarak söylemek istediklerim…  Sevgili Ulviye, benim sevgili ve değerli İngilizce öğretmenim/senin annen ŞENAY CAHİT AKIN’a (ve tüm öğretmenlerime) en derin saygılarımı sunmak isterim;  Büyük Han’da hemen hemen her gün turistlerin nasıl nerde bu kadar İngilizce öğrendiğimi sormalarına vesile olan Şenay öğretmenime pek çok teşekkürlerimi iletmeni istiyorum.

*Fotoğraf Johan Duchateu