Bir başka ülkenin büyükelçisinin bu ülke insanının oyuyla seçilmiş vekillerinin bir adım önünde durmasını hazmettiler senelerce!

Başbakan yardımcısının da…
Bakanların da…
Vekillerin de önünde yer buluyor halen büyükelçi…

Dost da olsa kardeş de nihayetinde bir başka ülke…

*  *  *

Saygısızlık bu ülkenin insanına yapılıyor.
İradesine…

Yetmedi!
Şimdi bir imam geliyor ve en öne geçebiliyor.
Bunu hazmediyorlar!
Başbakan, müftüyle yan yana duruyor.
Cumhurbaşkanı müftüden sonra söz alıyor.

*  *  *

Anayasa’nın daha birinci maddesi “laik bir cumhuriyet” diyor.
Oysa onların anayasası biatla yazılıyor.
Talimatla…
Eğilip, bükülmekle…

Tek kelimesini anlamadıkları Arapça bir duayla hastane temeli atıyorlar hem de…
Bu kadar mı benliğinden uzaklaşırsın…
Bu kadar mı kendinden geçersin…
Bu kadar mı yitirirsin değerlerini…

*  *  *
Şimdi hep birlikte sırtımızı dönmenin, iki elimizi havaya kaldırmanın ve yukarıya yukarıya sıçramanın vaktidir.

Çünkü sırtımızı dönmeden iki elimizi kaldırırsak, teslim oluruz.
Olmayacağız!
Olmamalıyız!

Ellerimizi havaya kaldırarak ‘dünyayı’ yakalamak için sıçramamız gerekiyor, var gücümüzle…

“Tanınmamışlık” üzerinden pozisyon almaktan söz ediyor, bu toplumun yönetenleri… 
Avantajları varmış.
Korsanlığa övgü!
Kara paraya aşk!
Yalnızlaşmaya alkış!

Sıçramalıyız evet!
Yüzlerine yüzlerine…

İlkellikten, köhnelikten, bencillikten kurtulmak için!