Şirin ZAFERYILDIZI

Merhaba Çocuklar ve Yüreği Çocuk Kalanlar,

    Yarın okullu oluyoruz yeniden. Mutluyum kendi adıma. Okumak istediğim kitapların birçoğunu okudum. Ne yalan söyleyim ama hepsini bitiremedim ilk kez. Az okuyabildiğim bir yaz oldu. Daha çok yazdım ve çalıştım. Kocaeli Kitap Fuarı’nda tanıştığım yazar Berna Olgaç’ın çocuk kitapları da okuduklarım arasında. BAY KÜÇÜK RESSAM en sevdiklerimden oldu.
Geçen yıldan beridir Mağusa Gelişim Akademisi’nde;  ‘Şiirlerle Büyüsün Çocuklar’ adı altında sürdürdüğümüz yaratıcı okuma çalışmalarına bu dönem Berna Olgaç’ın kitaplarını da ekleyeceğiz.  Ben çok sevdim.  Kitapların dünyasında yeni serüvenlere yelken açacağız.
Bu hafta sizlerle Bay Küçük Ressam’dan alıntılar paylaşmak istiyorum. Şiir tadında bir kitap diyebilirim kısaca.

   ŞİİR ŞİİR ŞİİR... Yolunuz açık olsun, yürek kuşunuz hiç büyümesin... Şiirlerin ışığı yollarınızı aydınlatmaya devam etsin.

DÜNYADAKİ BÜTÜN ÇOCUKLAR BİZE EMANET; BİZSE ONLARIN YARINLARINA...
Berna Olgaç

      Onun derslerle başı dertteydi. Okulu, dersleri, ödevleri sevmiyordu. Hayatı, bir gün o hiç sevmediği okulda değişti. Ve o, herkesin parmakla gösterdiği, gazete köşelerinin ve televizyon programlarının sürekli konuğu olan “ Bay Küçük Ressam” oluvermişti.

Annemin annattığına göre ben odama çekilip, kendimi öğretmen ilan edip “ öğretmencilik” oynarmışım. Elimde, mutfaktan aşırdığım uzun oklavayı da cetvel yapıp yatağımın üstünde düzgün bir şekilde duran zavallı yastığa vurup vurup bağrırmışım.

O, benim dünyadaki en güzel, en anlayışlı, en gerçekçi, en en en büyük sırdaşım. O bir papağan. Rengarenk tüyleri olan alımlı bir papağan.

Ailem yani annem, babam ve kız kardeşim o kadar iyiler ki... Bazen onlara layık olmadığımı dahi düşünüyorum. Beni neden Mızmız anlıyor hep?

Annem, bir internet sitesinde okumuş. “Bir öğrencinin başarılı olması, onun öğretmenlerini sevmesiyle doğru orantılır.” Doğru ne? Orantı ne?

Bugün aklımda neler vardı sana anlatmak istediklerim arasında. Yemyeşil bir alanda, sevdiklerimizin olduğu, rengarenk kuşların uçuştuğu, güneşin hiç gökyüzünden inmediği, ağaçların kol kola verdiği bir tablo vardı. Şırıl şırıl suların aktığı, yapacağım o resimde suyun sesini duymak ah ne güzel olurdu değil mi Mızmız? Bir resimde bunu başaran kaç kişi vardır acaba? Biliyor musun o tabloda sen ve ben de varız. Sen, benim omzumda geziyorsun benimle birlikte. Çikolata eve birlikte gireceğiz o resimde.

Annem ve babam hayatımdaki bu değişikliğin benim için ne kadar değerli olduğunu anlamış ve bana bir daha ders çalışıp çalışmadığımı dahi sormadılar.

Hiçbir şey imkansız değil. Yeter ki içimizden gelsin her şey. Severek yapalım. İsteyelim.