Şirin Zaferyıldızı

Merhaba Çocuklar ve Yüreği Çocuk Kalanlar,

Sana Şair...

Uzun zaman aldı yeniden başlamak
yeniden deyip yola koyulmak
onca imge arasında kaybolmadan yazmak
attım hüznün terini anlımdan
bir kez daha inandım
suyun tadında kokun olduğuna
tuz kadar severdi annem beni
her anlattığında aynı masalı
gölgesi düşerdi suya gözlerinin
tıpkı suya kattığın sesin gibi
kokun da gelirdi...

ş.z.

Yarın okullu oluyoruz yeniden. İlk günkü heyecanı taşıyanlara selam olsun!

Ve çok uzaklarda yeni başlangıçlara yelken açan 99’lular, hayallerinizin peşinden gitmeyi asla bırakmayınız... Yaşadığınız bu ilk an heyecanını hep hissedin, ancak o zaman içinizdeki çocuk hiç büyümez ve siz hep yeni başlangıçlar için istediğiniz o cesareti bulabilirisniz...

Eylülde bir genç tanıdım, tam da uzaklara gitmek üzere olan. Üzüldüm de neden bu kadar yakınımdayken, onu neden geç tanıdığıma ve şiire olan tutkusunu fark edememiş olmama... Güçlü bir kalem 0. Şiirimize kalıcı eserler bırakacağına inanıyorum. Çok okuyan, ne istediğini bilen, sorgulayan bir genç. İnanıyorum ki onun gibi çok gencimiz var. Buradan onlara sesleniyorum; şiir yazan, okuyan ve gerek şiirlerini ve gerekse okuduklarını paylaşmak isteyen gençlere de bu minik sayfamı paylaşabileceğimin çağrısını yapıyorum. Paylaşımlarınızı bekliyorum gençler.

ŞİİR ŞİİR ŞİİR... Yolunuz açık olsun, yürek kuşunuz hiç büyümesin... Şiirler yollarınızı aydınlatmaya devam etsin.

İSİMSİZ I

Geç kalmışçasına koşmayı öğretti
bana hayat
Koşarken yalnız kalmayı
Kararlı bir yalnızlıktı bu
Ne sandığım kadar korkak ne de
düşlediğim kadar tek.

Umut DENİZ

ARS LONGA

Eserken güz yelleri “gülistanlık”
ülkemde
Soruyorum yaşayan ölüler insanlığımız
nerede?
Ars Longa dedikçe tıktınız kelimelerimizi
saklı dizelere
Bize boş ver demek düşer ağlarken de
gülerken de

*  *  *

Bütün suretler boşrölü kaparken
cahillik perdesinde
Şurada üç beş kişi kalmışımız
ATAmızın izinde
Harfler bile anlamsız kalıyor
Yıkanmış beyinlerimizin gölgesinde
Arıyorum ama bulamıyorum
Bizim sanatımız bu oyunun neresinde.

Umut DENİZ

İSİMSİZ 2

İki kulaç mesafeye; yürümeye yorulduğum günlerde
Karşıdan esen rıhtım kokusu çıka gelirdi
Bir ambalaj hışırtısına irkildiğim
Dört duvar arası gecelerde
Aklıma düşerdi odandaki gül kokusu
Kaçarken benden ulu orta
Çoraplarını giydirirdim yatmadan.
Ördüğün atkı boynumda asılı iyi mi?
Bacası tüten ev gibiyim
Saatsiz diyarlarda
Kiliseden bozma camiiler önünde
Günahlar işlemişiz
Reçel renkli rujunla örttüğün
Davetkar gülümsemen
Ömürlük taahhütname sorumluluğunda
İşlemiş bedenime
Belki;
Deri cüzdanlarda taşıyamadım bakışlarını
Ya da
Süslü çerçevelerde saklayamadım gelecek kaygılarını
Ama;
Ellerimle yaktım ışıl ışıl umut dolu mumlarını
Yıldızlı yastığına her yasladığımda başımı
Sezdim saçlarımda gezen ellerini
Seyrek sakallarımla
Ağlamaklı yanaklarım yosun tuttuğunda
Korkma derdin fısıltılarında
Çelikten bozma kapıları aralayamadığımda
Örterdi gece ‘SENİ’ üzerime
Cüretkar göz kırpmalarının mahiyeti
Apayrı dizeler yağdırırdı yorgun parmaklarıma
Bir ton farkla kaçırmamışsam seni
Gel çiz beni, benim eskitilmiş duvarlarıma
Defalarca kullanılmış fırçalarını da getir
O sabahki yunusları nakşet...

Umut DENİZ

İSİMSİZ 3

Üstü saç dolu tarak örter miydi
Ucuz parfümün aciz kokusunu
Yanmaya takati kalmamış loş ışık
Boyası dökülmüş duvarı çağırır mıydı?
Susuz geçen iki iş günü
Kilolarca çöpü önemsizleştirirdi
Yağmur sonrası gelen son günler
İzmarit dolu sokakları temizler miydi?
Dalıp giden gözler
Defalarca aşılan denizleri aşar mıydı?
Okunmamış her kitap
Gece rüyalara düşer miydi?
Sorulacak o kadar soruya karşın
Toplanmamış cevaplar keskin dönüşte...
Yenilenen yalanların peşinde
Doğruları dikte eder miydi?

Umut DENİZ