10 Ocak, Fikret Demirağ'ın 74. yaş günüydü…  Perşembe gün 19 Mayıs TMK öğretmenleri ve öğrencilerinin hazırladığı güzel bir “Şiir şöleni”nde davetliydik…  Okul bünyesinde açılan şiir yarışmasının ödüllerini verdik; pırıl pırıl gençlerin yarışmada derece alan şiirlerini ve Fikret Demirağ şiirlerini dinledik… İstanbul’dan şair dostu Ayten Mutlu, Emine Demirağ ve M. Kansu’yla birlikte şiirler okuyup; söyleştik…

Aynı günün akşamı Sanatçı ve Yazarlar Birliği’nin, Naci Talat Vakfı, Barış ve Dostluk Evi’nde gerçekleştirdiği etkinlikte hazır bulunduk…
Şair Ayten Mutlu, ve Andurulla’nın  Fikret Demirağ’a atfettikleri şiirlerini dinledik…
Gece’de, Sanatçı ve Yazarlar Birliği’nin yayın organı olan “insan zaman mekan” dergisinin (yeni formatıyla) tanıtımı da yapıldı.
Bu haftaki “ŞİİR Televizyonu”nda, Ayten Mutlu’nun (dergi’nin bu sayısında yayınlanan) şiirini bulacaksınız…

ŞİİR TELEVİZYONU

KAYIP NOTA

 daha bu dünyada söylenecek
 şarkım çok,
 daha acemidir yüreğim,
 ölüm, dur geri.
 Fikret Demirağ                                 

geceyim artık, ışık söndü
yaralı ruhlar ormanında
etimde kılıçları ağrılı bir çiçeğin

çarpışan buzulların içsularında
önce aşklar ölür sonra yalanlar
demiştin bir batık gemi
yüzerken aramızda
çünkü farklı saatleri gösterir bazen
farklı yalnızlıkların kara müziği

rüzgârın elindeki arp
kayıp notayı arar bulurdu
hep aynı saatlerde yanardı ışıklar
komşu yüreklerin pencerelerinde

küllerimizden geriye kalan
ateş susmazdı ki hiç
iki ses olurdu dünya
taşlaşmış camların duyamadığı

konuşurduk
sahi, konuşur muyduk?
o sessiz müziğin kayıp ritmini
arayarak kuyuda,
(gün çoktan çökmüş müydü?)
neredeydi kalbimiz?
sevinç perilerinin unuttuğu kalbimiz?

yanıtsız sorular sormaktı belki
şiirden aşktan konuşmak
(susmanın yanıtını biliyor musun Fikret?)

sahi, konuşur muyduk
sustuğumuz zamanlar da
(yaralı bir hayatın iç sularında)
gün mü çöktü
yapraklar mı yedi ağaçlarını
(yer altında göğün çapı ne kadar Fikret?)
nerde şimdi kayıp ritmin müziği
kırıldı mı rüzgârın elindeki arp

neden susuyoruz şimdi?

Ayten Mutlu