Göğsümde sim dolu ay
        kırlıyor anne!
Tuhaf tarihimizin anısına:
Açıyor yediveren nergis acıda kokan
kapalı tuttuğum dipyara ta rahminde!

Toy bir papatyaydım
kurşun döküldüğünde ruhuma...
Çıkmadı o korku anne!

Kalbimde asimetrik yürüyüş
ıssız bir kahkaha kırılıyor
        tut!
O pencerenin kapandığı yer
kapıların usulca kitlendiği...
Ne içerde ne dışarda oluşum anne!

Sokakları yitirdim giderek
    anladım uçurumları...
Belleğim unutkan bir kuştu
          düştü kırıldı!
Ezbere bu dilimi ısıran
          eşkenar sözler
Taşa su atsam
          çözülür artık!

Göğsüm en zor soluğunda doğumun
ölümün neresinde anne!

       Filiz Naldöven
      

*”Aşk Ben’i Yıka” kitabından..