Sırrı Bize de Söyleyin…

Dünya mutluluk günü vesilesiyle yapılan araştırmaya rastladım ve dikkatimi çekti. Bu araştırma hangi ülke insanlarının daha mutlu olduğunu gösteriyor. Raporda, Kıbrıs’ı aradım.  Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türkler arasında ayrım yapılmış.
Rapora göre, Kıbrıslı Türkler mutluluk sıralamasında Kıbrıslı Rumlardan daha üst sıralarda. Kıbrıslı Türkler 61’inci sıradayken, Kıbrıslı Rumlar 65’inci sıradadırlar.

Haber, hemen buradaki tüm medyada yeniden yayınlandı. Yeniden yayınlanan haberde odak nokta ise, Kıbrıslıların ayrılması ve bu hareketin Kıbrıslı Türklerin örgüt tarafından gizlice tanınması anlamına gelebileceğiydi!     

Evet, ayrımcılık rahatsız edicidir. Memleketini birleşmiş olarak görmek isteyen biri için onu ayrı görmek tabii ki rahatsız edicidir. Gerek pratikte, gerek bir belgede, gerekse yayınlanan bir araştırmada… Hepsinde rahatsız edicidir.  
*  *  *

Alelacele gelen tanınma tepkisi beni şaşırtmadı. Rumca konuşanlar olarak, Kıbrıs’ta Kıbrıs Cumhuriyeti dışında ikinci bir devlet kurulmasına ilişkin en küçük bir şüpheli harekete dahi otomatik tepki vermeye alıştık. Kişisel olarak ben de Kıbrıs sorununun çözümünün iki devletle olmasını istemiyorum!

Evet, bazen tepkiler abartılı olabiliyor. Hatta bazen esas bir sebebi olmadan da, esasında tanınma konusu söz konusu olmadığında da tepki doğabiliyor. Öte yandan, bana göre faaliyetler de tepkiler de tanınma çabası harcanması sonucuna götürüyor. Bu, bu adada oturan herkes tarafından iyi bilinen bir oyundur. Kıbrıs sorunu sorun olmaktan çıkmazsa bu oyun bitmez.     

*  *  *

Öte yandan, beni meraklandıran farklı bir noktadır. Bizim de yaşadığımız yerde, aynı memlekette daha mutlu hissetmenizin ardındaki sır nedir? Bize de söyleyin. Aynı güneşin tadını çıkarıyoruz, aynı havayı soluyoruz, aynı suyla ayaklarımızı ıslatıyoruz…   

Çünkü be gardaş, mutluluk basamağında dört sıra da olsa daha üstte olsaydık iyi olurdu. Buna korkunç biçimde ihtiyacımız var!     

Olamaz… Bu sonuca ulaşmak için bazı araştırmaların yapılmış olması gerekir. Bazı sorulara Kıbrıslı Türkler net bir şekilde daha olumlu yanıt vermişler. Bir yerde saklı bir sır olmalı…

*  *  *

Hikâyenin geneline bakacak olursak, bizden, sizden ve tüm dünyadan daha mutlu olan kişiler Norveç, Danimarka, İzlanda, İsviçre, Finlandiya ve Hollanda’da yaşayan kişilerdir. Bu ülkeler okul öncesi dönemden yüksek lisansa kadar üst düzey eğitim olanaklarına ve iyi kalitede yüksek yaşam standartlarına sahip olan ülkelerdir. Ayrıca, yine bu ülkelerde yaşayanlar, iş ve aile yaşamına ilişkin zor koşullarda insan hayatını kolaylaştıran olanaklara da sahiptirler. Bunlarla birlikte, bu ülkelerde gerek iş alanında gerekse hayatın diğer kesimlerinde cinsiyete dayalı eşitsizlik ortadan kaldırılmıştır.        

*  *  *

Ne diyeyim… Kişisel düzeyde mutlu hissediyorum. Annelik mutluluğunu tatma şansına eriştim, iki çocuk büyütme mutluluğunu tattım. Onların yoğrulduklarını görme, onlara bu dünyada bağımsız bir birey olmaları doğrultusunda donanım kazandırma güzelliğini tattım. 40 yıl boyunca aşırı yoksunluklar olmadan yaşama mutluluğuna eriştim.

Fakat Kıbrıs’ın neden –izin verin bu memleketi en azından yazının son satırlarında bütünlüklü olarak ele alayım- dünya sıralamasında 60 ile 65. sıralar arasında olduğunu da anlayabiliyorum. Sebeplerini hepimiz gibi iliklerime kadar yaşıyorum. Sanırım mutluluk şampiyonu olan ülkelerin sunduğu yaşam standartlarından oldukça uzağız…   

Hade… Daha kötüsü olmasın diyelim. Mısır, Bulgaristan ve Sierra Leone gibi ülkelerin yer aldığı daha aşağı noktaya gelmedik.    

------------
YENİDÜZEN için yazılan Yunanca özgün metinden çeviri: Çağdaş Polili
-----------

Πείτε μας κι εμάς το μυστικό…

Προχθές ήρθε στην αντίληψή μου μια έρευνα που διενεργήθηκε με αφορμή την παγκόσμια μέρα ευτυχίας. Έδειχνε σε ποιες χώρες οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι. Έψαξα να βρω την Κύπρο. Και είχε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε Ε/κ και Τ/κ, με τους Τ/κ να βρίσκονται πιο ψηλά στην κατάταξη της ευτυχίας στον αριθμό 61 από ότι οι Ε/κ, που βρίσκονταν στη θέση 65.

Η είδηση αναπαράχθηκε αμέσως σε όλα τα ΜΜΕ, με την εστίαση στο γεγονός του διαχωρισμού και της υπόκρυφης αναγνώρισης που μπορεί να εμπεριέχει η ενέργεια αυτή από τον οργανισμό απέναντι στους Τ/κ!

Ναι, είναι ενοχλητικός ο διαχωρισμός. Κάποιος ο οποίος επιθυμεί τον τόπο του να είναι ενωμένος, δεν μπορεί παρά να ενοχλείται να τον βλέπει διαχωρισμένο, είτε στην πράξη, είτε στα χαρτιά, είτε σε μορφή κατάταξης οποιασδήποτε έρευνας διενεργείται.

*  *  *

Δεν μου προκάλεσε εντύπωση η σπουδή περί αναγνωρίσεως. Όσοι μιλάμε Ελληνικά, μάθαμε να αντιδρούμε αυτόματα σε κάθε ενέργεια η οποία μπορεί να κρύβει έστω την υποψία αναγνώρισης ενός δεύτερου κράτους στην Κύπρο πέραν της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ούτε κι εγώ θα ήθελα τα δύο κράτη να είναι η λύση του Κυπριακού!

Ναι, κάποτε οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές. Κάποτε και χωρίς ουσιαστικό λόγο , αφού στην πραγματικότητα δεν τίθεται κανένα θέμα αναγνώρισης. Και από την άλλη όμως, μου φαίνεται πως οι ενέργειες και οι αντιδράσεις οδηγούν στο συμπέρασμα της επιτηδευμένης προσπάθειας για αναγνώριση. Ένα παιχνίδι καλά γνωστό σε όλους όσοι κατοικούν σε αυτό το νησί και που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ εκτός και αν τελειώσει πρώτα το Κυπριακό ως πρόβλημα.

*  *  *

Εγώ όμως έχω μια άλλη απορία. Ποιο είναι το μυστικό της παραπάνω ευτυχίας που νιώθετε ζώντας στον ίδιο τόπο που ζούμε κι εμείς; Πείτε μας το κι εμάς. Τον ίδιο ήλιο απολαμβάνουμε, τον ίδιο αέρα αναπνέουμε, με το ίδιο νερό βρέχουμε τα πόδια μας.

Γιατί ρε αδελφέ, έστω και τέσσερις θέσεις πιο ψηλά στο βάθρο της ευτυχίας να βρισκόμασταν, καλό θα ήταν. Την χρειαζόμαστε τη ρημάδα!   

Δεν μπορεί… κάποιες έρευνες θα έχουν γίνει για να καταλήξει η έρευνα σε αυτό το συμπέρασμα. Σε κάποιες ερωτήσεις οι Τ/κ προφανώς απάντησαν καλύτερα. Κάπου πρέπει να κρύβεται ένα μυστικό…

*  *  *

Για την ιστορία, πιο ευτυχισμένοι και από εμάς και από εσάς και από όλους στον κόσμο είναι οι άνθρωποι στη Νορβηγία, στη  Δανία, στην  Ισλανδία, στην  Ελβετία, στη  Φινλανδία, και στην Ολλανδία. Πρόκειται για χώρες οι οποίες απολαμβάνουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης από την προσχολική μέχρι την μεταπτυχιακή μάθηση, υψηλό βιοτικό επίπεδο, με καλή ποιότητα ζωής και παροχές οι οποίες καθιστούν τη ζωή των ανθρώπων εύκολη στις δύσκολες συνθήκες της παράλληλης εργασίας με την οικογενειακή ζωή και χώρες οι οποίες έχουν εξαλείψει τις ανισότητες ανάμεσα στα φύλα τόσο στον εργασιακό χώρο, όσο και στις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής.

* *  *

Δεν λέω… νιώθω ευτυχία σε προσωπικό επίπεδο. Ευτύχισα να νιώσω τη χαρά της μητρότητας, την ευτυχία του να μεγαλώνω δυο παιδιά, να τα βλέπω να πλάθονται, να τους δίνω τα εφόδια τα οποία θα τους καταστήσουν ανεξάρτητες οντότητες σε αυτό τον κόσμο. Ευτύχισα να ζω 40 χρόνια χωρίς ιδιαίτερες στερήσεις.

Αντιλαμβάνομαι όμως απόλυτα γιατί η Κύπρος –και επιτρέψτε μου να αντικρίζω αν μη τι άλλο αυτό τον τόπο ως ολότητα έστω και σε αυτές τις τελευταίες γραμμές του κειμένου- βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην 60^η και 65^η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Το ζω στο πετσί μου όπως και όλοι μας. Και νομίζω απέχουμε πολύ από το επίπεδο ζωής που προσφέρεται στις πρωταθλήτριες χώρες της ευτυχίας…

Άντε… και μη χειρότερα να λέμε. Δεν φτάσαμε στον πάτο όπου φιγουράρουν η Αίγυπτος, η Βουλγαρία και η Σιέρα Λεόνε.