Siyaset sahnesi bir kez daha ‘kirli’ haliyle karşımızda duruyor.
Hiçbir ‘meşru’ olmayan milletvekili transferleri o kadar bayağılaştı ki, artık transfercilerin gittiği yerler de rahatsızlık duyuyor.
Cumartesi günkü Genel Yönetim Kurulu toplantısında 3 vekilin UBP’ye alınması görüşülürken işlerin iyiye gitmediğini gören Hüseyin Özgürgün kurul üyelerine, “Korkmayın, onlara yazı imzalattım. Seçime kadar partide yetkili organlara aday olmayacaklar. Hükümete gelirsek bakanlık talep etmeyecekler” demiş.
Bu sözler bile işe yaramamış olacak ki, kararı oylatmadan transferlerin onaylandığına hükmetmiş Özgürgün…
**
Bir parti başkanı düşünün ki, merkez yürütme organındaki arkadaşlarını bile ikna edemiyor!
İkna için ‘imzalı kağıt’tan söz ediyor.
Oysa Serdar Denktaş da imza almıştı adı geçen milletvekillerinden…
Hem de senetin altına imza!..
Eğer partinden kaçarlarsa 500’er bin TL kefalet ödeyeceklerini beyan etmişlerdi o zaman…
Peki ne oldu sonra?
İmza kağıtta kaldı, Serdar Denktaş da bakakaldı!
O yüzden Özgürgün’ün “kağıt imzaladılar” şeklindeki güvencesi işe yaramaktan çok uzaktı.
**
Hayatta ‘güven’ çok önemlidir.
İnsan her şeyini yitirse bile etrafına karşı ‘güven’i yitirmemeli…
Eğer güven vermekten uzak olursanız, size verilen değer düşmeğe başlar. Eğer yeniden toparlayamazsanız kısa sürede dibe vurursunuz.
‘Güvenilir’ olmaktan çıkıp ‘güvenilmez’ kategorisine düşersiniz.
Yaşamın birçok alanında geçerlidir bu…
Siyasette de öyle…
Belki rakipleriniz değil, ama özellikle taraftarlarınız nezdinde güven yitirmeye başladınız mı, işiniz zordur.
**
Ahmet Kaşif ve Ergün Serdaroğlu artık sağ tabanda da güvenilirliğini yitirmiş durumdadır.
Siyasette yeni olan Hamit Bakırcı için durum tam öyle değildir, ama beraber hareket ettiği ‘kuru’ isimlerin yanında o da yanmış durumdadır.
Zorlu Töre için ise söyleyecek bir laf yoktur.
Ne yazıktır ki bugüne kadar şu ya da bu biçimde ülke siyasetine katkı koymuş kimi önemli isimler kamuoyu önünde ‘oyuncak’ haline geldi.
Kendilerini bu hale düşürmelerini nasıl kabullenebildiklerini anlamak gerçekten çok zor…
Yaşlarını almış, yıllardır siyasette var olmuş insanların sanki daha politikanın ‘birinci sınıf öğrencisi’ymiş gibi bu kadar entrikanın içine girmesi, bu kadar basitleşmeyi göze alması nasıl olabilir ki?
Attıkları imzaya kimse güvenmiyor artık…
‘Oyuncak’ oldular çünkü artık…
Siyasetin oyuncakları!..