“Siz devletimizin tanınmasını istemiyorsunuz” dedim!
Gülümsedik.
Ağlanacak halimize...

*  *  *

Hani kimi zaman Kıbrıslı Rum siyasiler “tanınma anlamına gelir” diye hayatımızı iyileştirecek pek çok gelişmeye karşı çıkar ya...
Hep bir “tanınacak” korkusu!
En gereksiz bulduğum evhamlardan biri bu olmuştur.
Şaşarım!
“Tanınsa ne olacak, baştan aşağı çürümüş bu yapı” derim.
Gülerim hallerine!
“Bu devleti biz kurduk” diye övünenler dahi tanınmasını istemiyor işte!

*  *  *

Kıbrıslı Rum gazeteci dostum aradı...
“Nasıl yani” diye sordu.
Çünkü barikatlara korona virüsüne karşı kameralar yerleştirildi…
Araştırdık, soruşturduk, öğrendik ki, “kamera" var ancak, “görevli” yok.
İşte "nasıl oluyor da oluyor" sorusu bunun için!

*  *  *

“KKTC’de oluyor” dedim.
"Siz devletimizin tanınmasını istemiyorsunuz…"
Gülümsedik.

*  *  *

Bu ülkedeki gelişmeleri sorguladığım zaman kendimi içinden çıkılmaz bir labirentte buluyorum.
Dönüp dolaşıp aynı yere varıyoruz.
Yersizliğe!
Bunca çaresizlik, özensizlik, beceriksizlik, pespayelik içerisinde duvarlara tosluyor, yoruluyorum.

*  *  *

"Siz devletimizin tanınmasını istemiyorsunuz" dedim.
Gülümsedik.
Deniz limanlarını sormuştu ayrıca Kıbrıslı Rum gazeteci dostum…
“Bakan” anlatmıştı.
Kamera yok orada…
“Personelimiz var” dedi.
“Şüpheli durumları anlıyor.”
Kameranın olduğu yerde personel yok, personelin olduğu yerde kamera!

*  *  *

Nasıl oluyor da oluyorsa…
Böyle!

*  *  *

“Siz bizim bakanları da kıskanıyorsunuz” dedim.
Bu kez gülümsemedik.