İlk baştan yazalım:
“2011’de kamu çalışanlarına yönelik yapılan yeni yasal düzenleme eşitlikten, adaletten, vicdandan uzaktır  ve mutlaka geri alınmalıdır!..”
Bu yazının devamına ‘vay efendim’ diyenler, en başa dönerek buraya bakabilir.

***

Eylem ve grev vardı dün, Lefkoşa’da...
Peş peşe de eylemler var zaten...
Ve ‘GÖÇ’ kelimesi düşündürüyor.
‘Toplumsal hissiyat’ bölünüyor giderek.

***

18 bine yakın aktif memur var ülkede.
Bunların 2 bin kadarı yeni yasadan...
Bu ülkeden ‘göç’ etmeyi ‘slogan’ olarak değil ‘ciddi ciddiye’ en son düşünecek işte bu kesimdir.
İyi ki de öyledir, elbette.
Ve 18 bine yakın memuru temsilen “göç etmek istemiyoruz” diye eylem yapıldığı saatlerde işinin başında olan 80 bini aşkın sigortalı, acı ama gerçek, bu yeni yasaya bin defa razıdır.
Çünkü ‘yatırım’ garantisi vardır.
Çünkü ‘mesai’si tanımlanmıştır.
Çünkü ‘iş güvencesi’ sağlanmıştır.
Çünkü ‘ikinci iş’e fırsat yaratılmıştır.
Çünkü ‘hayat pahalılığı’ vardır.
Çünkü ‘örgütlenme’ şansına sahiptir.
Biliyorum, bunların tümü ‘en temel hak’tır ve ‘lütuf’ değildir.
Ama bu haklardan mahrum on binler, üstelik de on yıllardır böyle çalışmaktadır.

***

O nedenle de zaten ‘yeni yasa’ya rağmen istihdam olmak için birbirini yiyen yığınlar, ‘mevcut işlerini ve daha iyi maaşlarını’ bırakarak kamuya gitmiştir.

***

‘Göç Yasası’nın beş beteri koşullarda çalışan 80 bini aşkın insan yutkunurken,  göreceli olarak çok daha iyi koşullardaki kesimlerin sürekli sokakta yürümesi, ‘toplumsal duygu bütünlüğü’ yaratmıyor.

***

Yani ‘eylem’ yapmasınlar ve ‘razı’ mı olsunlar, daha kötüsü var diye...
Böyle bir iddia, haksızlık olur.
Ama ‘ortak vicdan’ yaralanıyor.
“Bizim taleplerimiz, bir başka kesimin daha da fakirleşmesine neden olacak mı” ya da “imtiyazlı bir sınıf algısı toplumsal dayanışmayı yaralayacak” mı” diye düşünmek de gerekiyor.
Evet, ‘daha kötüsü var’ diye kimse mevcut durumuna razı olmamalı.
Ama o ‘daha kötüsü’nün ‘azabı’ da  anlaşılmalı, hissedilmeli, önemsenmeli...
Ve bir mücadele ‘çok daha kötü koşullar’a öncelik verebilmeli.
Yani ‘göç’ün kıyısında gezenlerin duyguları bu eylemlerde yer bulmuyorsa ‘slogan’ yerini yadırgıyor demektir.