7 ay sonraki Cumhurbaşkanlığı seçimi için çok erken bir start verildi ve odaklanılması gereken başka işler ve güçler varken toplumun dikkati oraya çevrildi ama bundan sonra yapacak bir şey yok.
Seçim için bir anlamda ‘geri sayım’ başlamış oldu.
Şimdilik adaylığını sadece Mustafa Akıncı açıkladı.
CTP de Pazartesi ‘tam gün’ çalışıp geceye adayını ilan etmeye karar verdi. Muhtemelen Sibel Siber ya da Özdil Nami CTP adına seçime girecek. Bir üçüncü isim çıkarsa sürpriz olur. Mehmet Ali Talat’ın bu saatten sonra aday olması ise çok zor...
Kudret Özersay “Aday olabilirim” demişti. Sonra başka birşey demedi. Muhtemelen konjonktürü izliyordur.
Derviş Eroğlu zaten konjonktürü izlemek için ‘Kasım sonrasında karar vereceğini’ söylemişti.
İrsen Küçük de bir ara “Adaylığı düşünmekteyim” açıklamasında bulunmuştu.
YKP kanadından ise Alpay Durduran’ın aday olacağına ilişkin sinyaller var.
Arif Salih Kırdağ da muhtemel adaylardan biridir.
Nisan 2015’teki seçim için şu ana kadar adı geçenler bunlar...
**
Seçimin sonuçlarını şimdiden tahmin etmeye çalışmak, hatta bu konuda yapılan kamuoyu yoklamalarına bakmak çok gerçekçi değil.
7 ay sonrası için siyasi kehanette bulunmak, ancak bazı varsayımlarla mümkün olabilir.
Yoksa “şu kazanır”, “bu kaybeder”, “falan aday şu kadar oy alır”, “filan aday nal toplar” demek için henüz vakit erken...
Bununla birlikte üzerinde kafa yorulabilecek, seçime dönük yol haritası belirlenirken dikkate alınacak veriler de var.
Gerek geçmiş seçim sonuçları, gerek kamuoyunun şu anki beklentileri, gerekse dışımızdaki evrende, yani bağımsız değişkenlerdeki algıları ölçüp tartarak bazı öngörü ve stratejik değerlendirmeler yapılabilir.
**
Mesela şu soru Kıbrıs’ta federal çözüme içtenlikle inanan ve Saray’da barış yanlısı bir lider görmek isteyen herkesin gündeminde olmalıdır:
“Sol bu seçimi nasıl kazanır?”
Cumhurbaşkanlığı’na seçilecek kişinin toplum adına barışa yelken açacak ve uluslararası camiayı ikna edecek bir duruşu olmalıdır.
Sol seçmenin ve soldaki siyasi oluşumların en temel hedefleri bu olmalıdır.
Lafın kısası, soldaki aday, parti ve örgütlerin bu hedef doğrultusunda seçimi planlamaları, söylem ve eylemlerinde ‘esas hedef’ten sapmamaları şarttır.
Solda adaylığını açıklayan ilk isim Mustafa Akıncı’dır. TDP’nin Akıncı’ya desteği vardır.
CTP de Pazartesi akşamı adayını belirleyip ilan edecek.
YKP’nin de Alpay Durduran’ı ilan etme olasılığı yüksek görünüyor.
Solda birden fazla adayın olması, seçimin ikinci tura kalma ihtimalini güçlendiririr. Zira teke-tek geçen seçimlerde, yani sağ ve solun birer ‘güçlü aday’la yarıştığı dönemlerde sağın şansı daha yüksek oluyor.
Dolayısıyla solda aday çokluğunun zararı yok. Tabii adaylar ve partiler arasında ‘birbirlerine saldırmama ve ikinci tura kim kalırsa ona destek olma’ konusunda uzlaşırlar ve buna uyarlarsa...
Eğer böyle olursa sol seçimi rahat kazanabilir.
Kendi adıma söyleyeyim: Soldaki adaylar arasında soldaki başka adaylara saldıran olursa, ne olursa olsun benden oy alamaz!
Çünkü derdim Saray’a barışçı bir lider göndermek...
Başka birşey değil.
Sol seçmenin en az yüzde 80’i böyle düşünüyor gibime geliyor.
Yanılıyor muyum?