Neymiş?
Halk istedikten sonra hiçbir güç bunun önünde duramazmış…
Neymiş?
Senden büyük halk varmış!
Dört gün direndi Taksim…
Sadece Taksim mi?
Beşiktaş, Üsküdar, Lefkoşa, Bakü, Kiev, Berlin, Londra…
Hepsi…
Hepimiz…
Hepimiz bu zulmün artık fazla geldiğini söyledik hep bir ağızdan, ilk kez…
Hem de korkmadan ve sağa sola bakmadan...
Destek kuvvet polislerin başka şehirlerden uçağa binmesini engelledik, görevimizden istifa ettik, öğrenciliğimizde yorgun argın nefret ederek bilet kestiğimiz mavi halk otobüsleriyle TOMA’ların önüne geçtik, işimizi kaybetmeyi göze aldık. Yar olduk, dost olduk. Satmadık, satılmadık. Polisten kaçanlara evimizi açtık. Ülkücüydük ama yine de açtık! Zindanlardan dinlediğimiz polise börek uzattık. Panzerin önünde ‘kadın başımıza’ kadın gibi kıpkırmızı durduk… Yaralanan dört ayaklıların yarasını sardık, başını okşadık, alnımızdan kan sızarken yaptık bunu… Amerikancı basının, “Barbar Türkler 3-5 ağacın derdine düştü, ortalığı birbirine kattı” başlıklarına bile hep beraber tebessüm ettik... Bu da bizim utancımız olsun dedik.
Bir ağaca ömrümüzü vereceğimizi biz Nazım’dan biliriz!
Artık dünya da görsün istedik…
Bir ağaçla bin olacağımızı…
Bir ağaç için diyar eyleyeceğimizi, ‘gecekonanların’ gündüzü olacağımızı, tepemize vurmak isteyenleri tek nefeste rehin alacağımızı…
Ama ateşin yine dönüp dolaşıp yine bize yakacağını…
Neyse…
Türkiye’nin gurur veren bu tablosu hepimize yaşam sebebi oldu…
Gezi Parkı hepimizi biraz daha özgür, biraz daha asi, biraz da sahip kıldı…
İyi ki de oldu…
Unutmuştuk halkların başkaldırışını, unutmuştuk direnişi, dostluğu, kardeşliği, insan olmayı, gücümüzü…
Tüylerimiz ayakta heyecan dolu izledik olanları…
AKP’nin diktatörlüğüne kan akıtanlar oldu, kaşı patlak, gözü patlak insanlar gördük, cız etti içimiz, ağladık…
Kan kırmızı Deli Dumrul…
Şuradan atlayıp uçağa varmamak için memlekete dokuz takla attık…
Ne müthiş bir duygu bu!
İnsan olduğumuzu bize hatırlatan…
Birbirimize göbekten bağlı olduğumuzu…
Ne yüce, neme nem bir duygu bu…
İnsan olmak…
Hem de dört dörtlük…
Bizi bize bağlayan…
Öperim hepinizi…
Mücadelenize sağlık…
Bu birkaç gün biraz yorulduk…
Dipdiri olduk!