Tarih 2019 için bir şey yazacak mı?

Çağdaş Kıbrıs tarihine dair sayfaların bomboş kalacağı bir yıl daha geçip gidiyor.
Tıpkı onlarca diğer seneler gibi…
Tarihçi acaba 2018 için ne diyecek?
Muhtemelen es geçecek.
Veya ille de bir not düşmesi gerekirse “seçilmelerini Kıbrıs sorununu çözeceği vaadine dayandıran iki lider, önceden bildikleri engelleri aşmak için çaba göstermediler” gibi bir şey yazacak. 
Çaba dahi göstermediler…
Geleceğin tarihçisi sanırım bunu yazacak.
Evet, gün gelecek, liderler tarihin sayfalarında değerlendirilecek.
Bu coğrafyaya barış gelmesi adına gösterdikleri tüm çabalar anımsanacak.
Tarih her birini ayrı ayrı yargılayacak. Kendilerine yük gördükleri yükümlükler belleklerde yer edecek. Belki tarihçi bu atalete daha fazla katkı koyan lideri tespit etmek adına onları teraziye koyacak, tartacak.
Tarihçiler bunu yapacaksa eğer, gerçekten de yaşayıp görmeyi çok isterim.
Çünkü onların odağı çaba ya da iradenin ötesinde, birinin diğerinden daha fazla suçlu olduğu iddiaları ile süslüdür.
Sorumluğu ya da iradeyi değil suçlamaları paylaşıyorlar.

* * *

Evet, pek makul olmasa da tüm bu yaşadıklarımızın bir açıklaması olmalıdır.
Mesele basittir!
Kıbrıs sorunu kaç yıldır var? Düşünsenize, bu soruya verilecek yanıt dahi sürtüşme noktasıdır.
Her neyse… Yıllardır çözüm yönünde gerçek bir irade ortaya koymadan çalışan liderleri görerek seneleri geçiriyoruz. Bir tarafta ya da diğer tarafta; bazen her iki tarafta birden… Ahali bu duruma öylesine alıştı ki değişim getirebilecek girişim veya eğilimlere tepki ve şüpheyle yaklaşıyor.     

* * *

Liderlerimiz ortalama bir performansla kımıldıyorlar.
Özlü konularla uğraşmaya meydan olmadığından, elimizde sadece “kıyaslamalar” kalıyor.
Eğer Mustafa Nikos’tan veya Nikos Mustafa’dan daha iyi lider olarak görülürse biliniz ki bu diğerini çok incitecektir. Hatta tsunamiye varacak öfke patlamalarına da götürecektir.
Şu an geride bırakmaya hazırlandığımız yılı yenisiyle kıyaslamaya odaklanmayı tercih ediyorum. 2019’da ne olacağını iyiden iyiye görmem için beklemem lazım. Beklemek de bir umuttur ve hayatımızda küçük ya da büyük umutlar önemlidir. Umutsuzluktan çok daha önemlidir.
Çağdaş Kıbrıs tarihine dair 2019 sayfasının boş kalmamasını ümit ediyorum.
Umarım geleceğin tarihçisi yeni yıla dair yazabilecek olumlu notlar biriktirir.
Kıbrıs, liderler ve adanın tüm toplumları için…
Şimdi, tek bir mürekkep lekesinin olmadığı bomboş 2018 sayfasını çeviriyoruz.
Hoş geldin 2019!
 

Θα γράψει κάτι η ιστορία για το 2019;

Άλλη μια χρονιά για την οποία δεν θα γράψει τίποτα το βιβλίο της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου φεύγει. Όπως δεκάδες άλλες. Τι θα πει ο ιστορικός για το 2018; Πιθανώς θα το προσπεράσει, ή αν αφιερώσει μια πρόταση, μάλλον θα πει "οι δύο ηγέτες οι οποίοι είχαν στηρίξει την εκλογή τους υποσχόμενοι ότι θα λύσουν το Κυπριακό, δεν κατάφεραν να βρουν το θάρρος να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που γνώριζαν ότι θα συναντήσουν".

Δεν προσπάθησαν καν. Αυτό θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Σε κάποια χρονική στιγμή Θα τους κρίνει, για τη συνολική τους προσπάθεια και συμβολή στην ειρήνη σε αυτό τον τόπο. Τον καθένα ξεχωριστά, γιατί διαφορετικές είναι οι ευθύνες που τους βαραίνουν. Ίσως ο ιστορικός να τις βάλει και σε ζυγαριά και να βρει τον ηγέτη που έφταιξε περισσότερο για την απραξία. Αν το κάνει αυτό, ελπίζω πραγματικά να ζω για να το δω, γιατί περισσότερο και από τον καταλογισμό ευθυνών για το ότι δεν υπήρξε βούληση για προσπάθεια, τους ενοχλεί αν κάποιος ισχυριστεί έστω, ότι ο ένας έφταιξε περισσότερο από το άλλον!

Ναι, έχει εξήγηση, αν και όχι τόσο λογική. Είναι απλή. Πόσα χρόνια υπάρχει το Κυπριακό; Ακόμα και η απάντηση γι' αυτή την ερώτηση αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης. Τέλος πάντων... τόσα λοιπόν χρόνια βλέπουμε ηγέτες χωρίς πραγματική βούληση για προσπάθεια προς την κατεύθυνση της λύσης. Μια στη μια πλευρά, μια στην άλλη, κάποτε και στις δύο πλευρές. Άρα, γιατί να ενοχλεί τους σημερινούς ηγέτες κάτι που έγινε πρακτική; Ο κόσμος συνήθισε τόσο πολύ αυτή την κατάσταση που αντιδρά με σκεπτικισμό και φόβο μπροστά σε πρωτοβουλίες ή τάσεις που μπορεί να φέρουν αλλαγή.

Ως εδώ καλώς. Κινούνται οι ηγέτες μας στο μέσο όρο επίδοσης. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει χώρος για ενόχληση στα ουσιαστικά θέματα, απομένει η σύγκριση. Αν ο Μουσταφά θεωρηθεί καλύτερος ηγέτης από τον Νίκο ή το αντίστροφο, να ξέρετε ότι θα πονέσει και θα προκαλέσει απανωτές εκρήξεις θυμού, μέχρι και τσουνάμι.

Προς το παρόν, προσωπικά επιλέγω να επικεντρωθώ στη σύγκριση του χρόνου που φεύγει με αυτού που έρχεται. Αναπόφευκτα, θα πρέπει να περιμένω για να δω τι στο καλό θα γίνει το 2019. Αυτό είναι ελπίδα. Μικρή ή μεγάλη, είναι σημαντικό ότι αν μη τι άλλο κάτι αναμένω.

Ελπίζω λοιπόν ότι η σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου για το 2019, δεν θα είναι πάλι κενή. Ότι αρχίζοντας από το 2019 ο ιστορικός του μέλλοντος θα βρει θετικά να καταγράψει και για την Κύπρο, και για τους ηγέτες της και για τον κόσμο της.

Γυρίζουμε την άδεια από μελάνι σελίδα του 2018. Καλωσόρισες 2019.