Öyküler yarıştı -4-

YENİDÜZEN-Deniz Plaza Öykü Yarışması’nda dereceye giren öykülerimizi yayınlamaya iki hafta ara vermiştik. Sayfalarımızın yoğunluğu bu iki haftayı zorunlu kılmıştı. Sayfalar yine yoğun, farklı konularımız, farklı sayfalarımız var ancak öğrencilerimizin emek vererek yazdıkları öyküleri yayınlayıp onları onore etmek gerekliliği devam ediyor. Onun için de bu hafta 12, 13,14 yaş grubunda üçüncülüğü paylaşan iki öyküyle devam ediyoruz…

***

KONU: Küçücüğüz ama bizim de haklarımız var.

Ece Yurdakul
Yaş 12
Türk Maarif Koleji

Tartışma Programı

Çok heyecanlıyım! Günlerdir beklediğim an geldi. İki gün önce okulda Tartışma Programı için bir öğrenci seçildi. Programa katılacaktım, bu etkinlik için ben seçildim. Verilen bilgilere göre bir spiker ile konuşacağım. O soracak ben cevaplayacağım.
Beni bir koltuğa oturttular ve kameraman “3,2,1 Motor!” dedi. Spiker  konuşmaya başladı, ben ise kameraya doğru gülümseyip  duruyordum çünkü annem bana “kameraya doğru hep gülümse” demişti “Bugünkü konumuz Çocuk Hakları” dedi.
- Mercan, bu konu hakkında ne düşünüyorsun?
- Evet, ilk soru buydu. Heyecan bastı birden ama kendimi toparlayıp soruya cevap verdim.
- “Çocuk Hakları” hmm. Doğrusu bilmek isterseniz çevremdeki insanlar bazen çocuk olduğum için bana saygılı davranmıyorlar. Mesela arabaya bineceğiz bana “Sen çocuksun kucağa otursan da olur” demeleri çok kaba oysa ki öyle rahatsız oluyorum ki, rahatsız olmayı da boş verin esas olarak bu çok tehlikeli! Ani bir frende camdan fırlayabilirim!
- Hmm. Peki ya annen veya babanın hiç eski çocuklarla şimdiki çocukları karşılaştırdığı oluyor mu?
- Kesinlikle “Evet!” dedim. Aziz Nesin’in “şimdiki çocuklar Harika” isimli kitabında bir öykü okudum. Orada babalar okullarında hep birinci geldiğini çocuklarına anlatıyordu. Üç çocuğun babası da aynı sınıftaydı. Üçü de babasının birinci olduğunu söylüyordu. Ama böyle şeylere ne gerek var? Babalar ve anneler çocuklarına iyi örnek olmak isterken, kötü örnek okluyorlar.
- Aslında haklısın sana son bir sorumuz daha var Mercan. Bir çocuk yetişkinlerden en çok ne ister? Biraz düşündükten sonra.
- “Sevgi” dedim. Bazen bir çocuğun mutlu olması annesinin veya babasının tek bir gülümsemesine bağlıdır. Ne para, ne ev, ne araba ne de başka bir hediye önemlidir. Önemli olan sevgi ve saygıdır.
Canlı yayın sona erdikten sonra ailem ve arkadaşlarım konuşmamdan dolayı tebrik ettiler. Kendimi övme gibi olmasın ama sanırım gerçekten çok güzel bir konuşma yaptım.