“Piyon.”
Satrançta taştır.
Siyasette “kullanılan” insan!
En zayıf ve sayıca en fazla taştır satrançta...
Sayıca çok diye, en kıymetli değildir.
“Piyon olmak” derler siyasette...
Bir başkasının “emrine” girmek anlamına gelir.
İnsan vardır ama kişilik yoktur böylesi zamanlarda...

***

Bir zamanlar bu ülkenin Başbakanı Hüseyin Özgürgün'dü.
Hatırlıyor musunuz?
Şimdi nerede, ne yapıyor?

***

Üstelik “sandık sonucu” iyi gelmişti.
Banka hesabındaki onca şaibeye, siyasi sicilindeki onca söylentiye rağmen...
“Kazanmıştı.”
Kaybetti!

***

Ersan Saner!
Başbakandı...
Çok yakın zamanda üstelik...
Şimdi kim arıyor, kim soruyor, kim anımsıyor, hangi siyasi tartışmanın içinde yer buluyor?

***

O da seçilmemiş, atanmıştı.
“Kazanmıştı.”
Kaybetti!

***

Ünal Üstel!
“Bir zaman Başbakandı” diyecekler.
Ne anımsanacak?

***

- Seçilmemiş, atanmıştı.
- En az oyu almış, Başbakan olmuştu.
- Önce Başbakan olmuş, sonra parti genel başkanlığına getirilmişti.

***
Demokrasi dışı müdahaleler, irade yitimi, Ankara'nın baskısı, siyasi entrikalar, skandallarla anılacak.

***
Elbette bu "rezil" düzen içerisinde hepsinin şoförü, koruması olacak muhtemelen ve bu "ayrıcalık" onlara yetecek.
Yanına ne kalmışsa avunacak, hepsi bu!

***

Ne kadar yakın iki sözcük...
Ne kadar sıradan...
“Kazanmıştı.”
“Kaybetti!”
İnsan “taş”tan bile anlamsız çoğu zaman…