Kimilerinin yüreğinde tek “K”si yoktur, “KKTC”nin !..
“Kıbrıs Türk Cumhuriyeti” denir…
Kimilerinin hiç “K”si…
- “Türkiye’ye bağlarız, ne ki!..”
Elbette sınırı yoktur, hayal âleminin...

***

“Gömmeden önce biraz gezdirin beni” demiştir…
Yok yok, ‘KKTC’ değil bu kez konu (!)
Bir şair !..
Ve böylece cenaze arabası, “sahil yolundan” ulaşır camiye…
Bir kadın, son dakika, koşarak fazladan ‘y’ harfini siler tabutun üzerinden.
Çünkü Cemal Süreya, tek “y” ile yazılır…
Çok hayıflanır şair, iki ‘y’li hallerine...

***

Kıbrıs’tan Süreya’ya bağladık ya!..
Sebebi şudur…
En sevdiğim şairin soy ismini, pazar yazım dahil kaçtır yanlış yazıyorum, utanıyorum…
Şairler ölmez!..
Buradan bir özür gönderiyorum, şiir bulutlu gökyüzünden, büyük şaire…

***

Şairler ölmez de ‘devletler’ ölür!..
Dünya tarihini biraz okumak yeter, böyle olduğunu bilmeye…
Kimse bilmezse, bu coğrafya bilir!..
‘Kıbrıs Türk Federe Devleti’ mesela…
Kimseler anımsamaz dahi kuruluş yıldönümünü, yazık...
Ve ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’…
Bir düşünsenize ‘yaşamını’ garanti edenler, başka bir devletin ‘bekçisidir’ artık.

***

Hani ‘kanla çizildi’ denen sınırlar vardır ya, o kadar çok değişmiştir ki dünya coğrafyasında…
Bu ‘laflar’ çoklarının karnını doyurur da, analar babalar evlatlarını gömer günün soununda...
Ve önemli olan ‘bilgelik’le çizilen yarınlardır, ‘insanlık’ adına...
“Milliyetçilik”  hep “ölüm” doğurmuştur kederli topraklara…
Gözleri ‘kör’ eden bir virüstür ve tek ‘damlası’ vardır kurtuluş için: İnsanlık!

***

Bertrand Russel’in sözünü anmak gerekir şimdi:
“İnsan olduğunuzu hatırlayın. Geriye kalan ne varsa, unutsanız da olur…”

***

Ve tek ‘K’ ile yazılır, Kıbrıs...