11 Kasım 1918 tarihinde sabah 5:15’de kuzey Fransa’da ormanlık bir alanda konuşlanmış bir Fransız treninde Armistice anlaşması imzalandı. Böylece 1918 yılının 11’inci ayının 11’inci günü saat 11’de Birinci Dünya Savaşı resmen sona erdi.

7-11 Kasım tarihlerinde Mont Pelerin’de bir araya gelen Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rum Liderlerin bu tarihleri özellikle seçip seçmediklerini bilmiyorum. Ancak Birinci Dünya Savaşı’nın sona erdiği tarihte, Avrupa’nın son bölünmüş ülkesini birleştirmek için son adımlardan birini atmış olmak bence çok anlamlı olurdu.

11 Kasım günü nefesimi tutmuş, gelişmeleri an be an izledim. Ha şimdi, ha birazdan derken, resimlerdeki her hareketi, kurulan her cümleyi yorumlamaya çalışırken içimi ısıtan umudu yaşadım. Gelişmeleri bize sürekli aktaran gazeteci arkadaşlar, teşekkürler. Oradaki atmosfere, heyecana, tarihin yazıldığı saatlere bizi ortak ettiniz, umudumuzu paylaştınız, çoğalttınız.

En büyük teşekkür, sevgili Cumhurbaşkanı’ma;

Bugüne kadar hiçbir liderin gösteremediği kararlılığı, cesareti, liderliği ortaya koyduğu için.

Seçim kampanyası boyunca bize söz verdiği ‘güzel günlere, maviliklere’ doğru içten bir çaba sarf ettiği için.

Karşı tarafa saygı duyarak, ihtiyaçlarını anlayarak, benim haklarımı sonuna kadar savunduğu için.

Kıbrıslılar olarak ortak hareket etmenin önemini kavradığı ve buna hassasiyet gösterdiği için.

Süreci ustalıkla yönettiği ve sonuca her gün daha fazla yaklaştığı için.

Benim geleceğim için, insan üstü bir mesai harcamaktan hiç çekinmediği için.

Barış yoluna yüreğini koyduğu için.

Tüm dünyanın savaş alanına dönüştüğü bir dönemde. Irkçılığın, ayrımcılığın, şiddet ve nefretin Avrupa’yı kuşatmaya başladığı, korkunun Donald Trump’ı ABD Başkanı seçtirdiği saatlerde biz barış konuştuk, barış için çaba sarf ettik.

Kıbrıslı Rum bir dostum, ‘Hayatımda ilk kez Kıbrıslı olduğum için gurur duydum’ diye bir mesaj attı telefonuma, tam da hissettiklerimi dile getirdi. Fransa’da yükselen milliyetçiliğin ve islam fobisinin aşırı sağı iktidara taşımasını nasıl önleyebileceğimizi tartışıyorduk, o an, Fransız dostlarla. 

Bir diğer Kıbrıslı Rum dost ‘Hade Re, memleketi birleştirmek için dönmemiz lazım, geliyor musun?’ sorusunu ekledi, emailinin sonuna. Kıbrıs’ı birlikte terk etmiştik, umutsuzluğun karanlıklarında, O Belçika’ya ben Fransa’ya çevirmiştik rotayı. Şimdi dönüyoruz ortak ülkemizi birleştirmeye, yine birlikte.

Umudumu alevlendirdiğin, inancımı yenilediğin için bin kere teşekkür Başkan. Kolay değil, olmayacak elbet. Çok yaklaştık ama görüyorum, biliyorum. Kararlılıkla, samimiyetle, inançla çalışmaya devam et lütfen. Her adımda yanındayız, gururla!