Alın işte!
‘Değer kazansın’ dediğiniz toprak böyle bir şey…
Kimin aklına gelirdi ki dağın insanlarımıza mezar olacağı?
Boğularak…
Okyanusta değil…
Denizde değil…
Gölde değil…
Kanalda değil…
Nehirde değil…
Derede değil…
Havuzda değil…
Dağda boğuldu dört gencimiz!
Rakımın yüksek olduğu tepelerde…
Dağın başında!..

*  *  *

Alın işte!..
‘Değer kazandı’ toprak…
Henüz ömrünün baharında dört can verdik ona…
Çok daha ‘değerli’ hissediyordur toprak kendi kendini…
Mutlu olun.
Parsel parsel betonlaştırıp toprağı ‘değerli’ hale getirmekte başarılı oldunuz.
Plansız, programsız, bilimsel akıldan yoksun…
Ve en önemlisi kuralsız…
Denetimsiz bir de…
Böyle bir ‘toprak rejimi’ yarattınız.
Ekonomi önemli çünkü…
Ekonomi demek kelle sayısı demek çünkü…
Kelle sayısı demek daha çok bina demek çünkü…
Çevreymiş, doğaymış, bitkiymiş, hayvanmış…
Ve de –en mühimi- insanmış…
Hiç –ama hiç- mühim değil.
‘Değer kazansın’ toprak…
Büyüsün rant…
Dolsun cepler, banka hesapları…
Gerisini Allah bildiği gibi yapsın!..

*  *  *

Alın işte…
Dört tabut girecek o ‘değerlenmiş’ toprağın altına bugün…
Dört fidan…
Henüz yaşamamışlardı hayatı…
Umutları vardı yarına dair…
Sevdikleri vardı.
Ve sevenleri…
Önlerinde nice yaşanacak günler, aylar, yıllar vardı.
Şimdi ise yok!..
Hiçbir arsanın ‘değeri’ bu çocukların yaşamını geri getiremeyecek.
En yüksek gökdeleni satsanız, dört fidanın evine düşen ateşi söndüremezsiniz.
Lüks villalar, kiralık apartmanlar dindiremez o acıyı…
Toprak ‘değer kazandı’ bakın…
Daha da kazanır muhakkak…
Sayenizde!..