Sen,

Ben ve

Biz…

Toprak gibi,

Kokusuna hasret kalınan,

Dokusuna özlemde kalınan,

Bir o kadar da korkulan.

Ben ve Sen,

Yok vazgeçtim,

Sanırım sadece ben,

Korkarım,

Topraktan

Severim,

Toprağı,

Ama korkarım.

Toprak demek,

Bağlanmak demek,

Toprak demek kök salmak demek,

Oysa göçebeyim ben…

Ruhum göçebe,

Bazen bir deniz gibidir,

Bazen bir okyanus gibidir,

Bazen ise sadece bir mavi gibidir,

Engin ve duru,

Ürkek ve asi…

Sen,

Ben ve

Biz…

Hiç düşmeyelim karaborsaya,

Düşenler gibi…

Gözlerim yorgun,

Hem de çok,

Hangi yöne bakacağını,

Her seferinde bulamamaktan yorulmuş,

Gözlerim şaşkın,

Hem de çok,

Her seferinde bir zaman yokluğu çekilen,

Şeker, pirinç ve ekmek gibi,

Karaborsaya düşmemek için kaçmaktan yorgun…

Nasıl bir kelime bu böyle?

Karaborsa…

Karaborsa kadınlar,

Karaborsa erkekler,

Karaborsa aşk…

Her şey bu kadar mı madde?

Her şey bu kadar mı çıkarlı?

O yüzden severim toprağı,

Bağlanmaktan korktuğum halde,

Kalbimden nasıl eminsem,

Ondan da işte öylece eminim,

Sen gibi,

Ben gibi,

Biz gibi…

Severim,

Toprağı,

Ama korkarım.

Toprak demek,

Bağlanmak demek,

Toprak demek kök salmak demek,

Oysa göçebeyim ben…

Ruhum göçebe,

Bazen bir Mezopotamya gibidir,

Bazen bir Akdeniz gibidir,

Bazen ise sadece bir yeşil gibidir,

Kutsal ve sade,

Mağrur ve ukala…

Kollarım kimsesiz,

Hem de çoktandır,

Kucaklayacağı kimsesizliği,

Her seferinde bulamamaktan yorulmuş,

Kollarım bedenimin iki yanında öylece duruyor kımıldamadan,

Üzgün ve çaresiz,

Hem de çok,

Her seferinde her zaman yokluğu çekilen,

Sevgi, sadakat ve aşk gibi,

İhanete uğramamak için kaçmaktan yorgun…

Sen,

Ben ve

Biz…

Toprak gibi,

Kokusuna hasret kalınan,

Dokusuna özlemde kalınan,

Bir o kadar da korkulan…

Ben ve Sen,

Yok vazgeçtim,

Sanırım sadece sen,

Korkarsın,

Topraktan

Seversin,

Toprağı,

Ama korkarsın.

Toprak demek,

Söz demek,

Söz demek gelecek demek,

Ama kaçarsın,

Toprak demek,

Gerçek demek,

Gerçek demek, yaşamak demek…

Kalbim sende,

Hem de çoktandır,

Kalbim sensiz,

Hem de çoktandır,

Sadece bunu böyle yaşamaktan,

Sadece bunu böyle hissetmekten,

Artık yolun sonuna geldiğimizi anlıyorum.

Böyle yazıyorum ya,

Dudaklarımın yanındaki gamzem beliriyor yine,

Hani senin çok sevdiğin,

Parmaklarınla,

Dudaklarına,

Dokunduğun gamzem…

Sen,

Ben ve

Biz…

Toprak gibiyiz,

Birbirimize hasret,

Birbirimize mecbur…

Bazen hasretlik beni yorsa bile,

Bazen sensizlik beni üzse bile,

Bir tek seni sevdiğimi,

Sadece seni beklediğimi,

Biliyoruz…

Yine gamzem belirdi,

Hem yazıyorum sana,

Hem de seni düşünüyorum…

Zor bu işler,

Hem de çok zor.

Bir artı bir eşittir iki gibi değil,

Altın ve gümüş gibi borsaya da bağlı değil,

Ne desem ki?  

Günün sonunda,

Ben sana,

Sen bana mecburuz…

Zor bu işler,

Hem de çok zor be Sevgili…

Ne rakamlara bağlı,

Ne de kelimelere bağlı,

Bir tek kalbe bağlı…

Neden de dersen?

Kalbim seni seçti,

Laf anlamıyor,

Bir türlü senden vazgeçmiyor…

Benim için topraksın sen,

Sevdiğim ve asla ihanet etmeyeceğim,

Şimdilerde sadece düşlerimle idare ettiğim,

Kokusuna hasret kaldığım dağlarsın sen,

Her taşına, her kokusuna özlemde kaldığım,

Ruhumun göçebe yanını sarıp sarmalayansın,

İçimde hala büyümemiş olan kız çocuğunu şefkatle sevensin,

Bıkmadan usanmadan…

Ve yağmursun sen,

Toprağın kalbi,

Bu yüzden seni seviyorum…