Kimi zaman “Aile Ağacı” oluşturma denemelerine girişir, ardından vazgeçerim.
Yol alamam.
Hepsi hepsi iki ninemi, bir dedemi gördüm yaşarken...
Ötesini tanıma şansım olmadı.
“Büyük ninem kimdi, O’nun annesi, dedemin dedesi” derken, sorularınız yanıtsız kalıyor.
İnsan ömrü sınırlı sonuçta…
Kim, kaç kuşak anımsıyor?

*  *  *

Melez bir toplumuz.
Ninesi ya da dedesi Kıbrıslı Rum tanıdıklarım da var, yakınlarım da... Çok doğal çünkü bu bir avuç coğrafyada, asırlardır birlikte yaşıyor insanlar... Hele milliyetçilik öncesi zamanlarda ortak yaşam sanırım çok daha yaygındı. İyi ki böylesi çok kültürlü bir yapımız var. Etnik kimliklerin tutuşturduğu ayrılıklar hiç yaşanmasa keşke!

*  *  *

Adanın kuzeyinde kardeşlerini ya da yakınlarını arayan pek çok Kıbrıslı Rum’un öyküsü yazılmıştır bu sayfalarda... Doğum kağıdı almaya gittiğinde, Kıbrıslı Rum akrabaları olan Kıbrıslı Türkleri de biliriz. Milliyetçiliğin zulmünden kurtulabilirsek gün gele çok daha özgür anlatılacak bu öyküler, hiç çekinmeden...

*  *  *

Niyazi Kızılyürek “Ulus Kaçağı” kitabında çoban Savas’tan söz eder. Biri Kıbrıslı Türk, diğeri Kıbrıslı Rum iki kadınla yaşamış, yine biri Kıbrıslı Türk diğeri Kıbrıslı Rum olan iki damadını da savaşta kaybetmiştir.

*  *  *

Osmanlı’nın torunuyuz dedi ya, Ersin bey...
O da ilginç... Kıbrıs’ı fetheden padişah II. Selim, nam-ı diğer Sarı ya da Sarhoş Selim... Annesi Hürrem’in Rus olduğu söylenir, asıl isminin de Roxolana... Ninesi Cecilia, Venedikli bir ailenin kızı...  Bir rivayete göre 1537 savaşında, Venedik idaresindeki Korfu adasından, Grek bir ailenin kızıyken esir alındı. Velhasıl anlayacağınız “Osmanlı torunuyum” derken, eski Yunanlı da çıkabilirsiniz.

*  *  *

1974 savaşının ardından güneyde çok evlilik oldu, Kıbrıslı Yunanlı, yine kuzeyde, hemen her ailede var, Kıbrıslı Türkiyeli evliliği... Şimdiki zamanlarda Rus, Ukraynalı, Türkmen hatta Nijeryalı gelinler, damatlar... Elbette Kıbrıs kültürü ve kimliği coğrafyadan alıyor dokusunu, evriliyor, geçmişten gelen tortuyla değişiyor.

*  *  *

Kimin torunlarıyız bilemem de... Hepimiz aynı değiliz. Öyle olsa çok sıkıcı olacak bu ülke… Kıbrıslı olmaktan mutluyum ben... Türk’ün Ermeni’nin Yunanlı’nın Maronit’in mutluluğundan da mutsuzluk yaratmam. Hep birlikte yaşayalım, iyi insanlar olalım, en önemlisi bu… Hep birlikte, yurttaşlık ve insan haklarıyla… Bu güzel adaya bir ülke yeter de artar bile!