İlknur Işıl Türkmen
yiyo­[email protected]

Uzun yıllar önce hatırlamakta zorlanıyorum. Eşimle TC’de evlendik. MEB’de öğretmen olabilmek için eşimin TC vatandaşı olması gerekiyordu. Başvurduk kabul edilmedi. Gerekçe olarak “Kıbrıs’ta Türk nüfusu azalmaması için Kıbrıs doğumlu Türklere TC kimlik kartı vermiyoruz.” dendi. Uluslararası hukuka göre evlilik yolu ile eşler belli bir süreden sonra bahsi geçen ülkenin vatandaşı olabilmeliydi. Madem ki TC eşimi kabul etmiyordu ben de TC’den vazgeçmek istedim. TC içişleri bakanlığına beş adet dilekçe yazmam gerektiği söylendi. Gittik, o kısmını da yaptım. Yıllarca da sonucunun ne olduğunu da takip etmedim. 2009’da Güney Kıbrıs’a geçişte sorun yaşadım. TC kimliği ile geçmem gerektiği söylenene kadar da doğduğum ülkemle  yönetsel bağımı kopardığımı düşündüm. Kıbrıs’ın kuzeyindeki TC elçiliğinin varlığını hiçbir zaman meşrulaştırmak istemediğim halde kimlik için başvuruda  bulundum. Hareketimin benim iç hesaplaşmamda ne kadar zor olduğunu bu yazıda anlatmam çok zor. 2009 yılından beri bu ülkede yeniden TC kimlik kartı sahibiyim.

Biz doğduğu ülkede istenmeyen veya kendini oraya ait hissedemeyenler... Belki onlar adına konuşmaya yetkili de değilim. Belki de birimizin hikayesini anlatırken beni-bizi daha anlaşılabilir kılarım.

KKTC’de yaşayıp TC’deki seçimlerde oy kullanan Tükiyeli olmayı hiçbir zaman denemedim. 16 Nisan 2017’de de. Lakin kullananların oylarının dökümü  şöyle:

%55 HAYIR

%45 EVET

43,479 kişi oy kullanmış.

Sadece bir soru benim ülkeme, KKTClilere;

1. Ülke içindeki genel seçimlerde faşist, ırkçı, ülke mal varlıklarını satan-satmak gerektiğinin propagandasını yapanlara oy,  yüzde kaç  çıkar?
2. Ülkesini seven, “Bu ülke bizim, biz yöneteceğiz.” diyenlere yüzde kaç oy çıkar?

TC’den gelip de burada yaşamak isteyen insanların  içinden yüzde kaç oy çıkar ‘a’  şıkkına veya  ‘b’ şıkkına?

Neden?

“Cesaret bulaşıcıdır.” demişti Selahattin Demirtaş. Yılgınlık da bulaşıcıdır. %55 teslimiyeti değil cesareti seçiyor. Hem de kendilerini kucaklamayan bir ülkede, kendilerini istemeyen ülkeye karşı.

“bu çelişkili yürüyüşler içinde
bizden ne kalır ki geriye
bir ölenle ölebilmek
bir gülenle gülebilmek
mutluluğuna sevinmek insanlığın
kan ağlamak ölümlerine...”*

Birlikte daha yaşanası güzel ülkeyi oluşturabilmek adına selam olsun hepinize!

*Adnan Yücel