Neresinden bakarsanız bakın pahalı bir ülkede yaşıyoruz.
Yaşamın pahalı oluşu başta dar ve sabit gelirliler olmak üzere herkesin hayat standardını aşağıya çekiyor.
Pahalılık aynı zamanda piyasayı da öldürüyor. Alım gücü düşen insanlar, temel ihtiyaçlar dışında harcama yapamıyor.
Aile bütçesi kısıldıkça, caddeler boyunca ‘satılık’ levhası asılan dükkanların sayısı artıyor.
Dahası ve en fenası, bu ülkede yaşamak isteyen ama ekmek parası kazanamayan insanlar çoğalıyor ve ya yurdu terk ediyor ya da evde, kahvede boş boş oturup ömür tüketiyor.
Hayatın pahalı olması turizmi de, üniversite sektörünü de derinden etkiliyor. Rekabetin en önemli unsurlarından biri olan fiyatlarda sübvansiyonlara rağmen sıkıntılar devam ediyor. İşin siyasal izolasyon, tanınmamışlık kısımları, ada ülkesi oluşumuz ise bu hesabın içinde değil.

**

Kıbrıs Türk Toplumu ‘zam’lı manşetlere alışıktır.
Enflasyona, devalüasyona karşı neredeyse bağışıklığımız vardır.
TL’nin tepetakla gitmesi, dövizin yükselmesi olağandır, normaldir.
Bunlar her kımıldadığında mağaza etiketlerinin yukarıya çekilmesi sıradandır.
Hayatın sürekli pahalanması adeta kabullenilmiştir.
Çaresizce…

**

‘Zam’ haberleri sıradandır ama ‘ucuzluk’ haberleri öyle değil.
Bu yüzden son bir ay içinde akaryakıt fiyatları iki kez hatırı sayılır miktarda aşağıya çekilince herkesin tuhafına gitti.
Dünya piyasalarında petrol ucuzluyordu evet, ama bu ilk defa olmuyor ki.
Bugüne kadar defalarca akaryakıt fiyatları düştü, ama ahali pek ‘indirim’ görmedi.
Bu sefer tersi olunca medya ‘ucuzluk’ haberine ilgi gösterdi.
Şimdi sırada elektrikteki indirim var. Bakalım bir diğer önemli girdi maliyeti olan elektrikte nasıl bir düzenleme yapılacak.

**

Pahalı bir ülkede ekonomiyi canlandırmak, işsizliği azaltmak daha fazla vergi koymak ve pahalılığı yukarıya çekmekle sağlanamaz.
Aksine, bizim gibi ‘kısıtlı’ ekonomik faaliyetlerin yapılabildiği bir ülkede ‘ucuzluk’ yaratmaktır esas marifet…
Petrol ve elektrikteki ucuzlamaya rağmen hayat hala ‘oldukça pahalı’ olmağa devam edecektir kuşkusuz…
Ancak toplumsal algı bakımından da, herkesin bütçesi bakımından da hem bir moral hem de ‘akmazsa damlar’ mali destektir alınan indirim kararları…
Hükümetin benzer uygulamaları geliştirmesi, bazı vergi ve fonlar dahil olmak üzere ‘nereden neyi azaltabilirim’ mantığıyla hareket etmesinde yarar vardır.
Aynı şekilde yerel yönetimlerin ve özel sektörün de hükümetin attığı ‘ucuzluk’ adımına katkı koyması lazımdır.
Başta ulaştırma sektörü olmak üzere her kesim akaryakıt ve elektrik girdileri azaldığı için ‘indirim’e gitmeyi düşünebilir mesela…
Böylece ‘pahalı ülke’ olmaktan kurtulmayacağız belki, ama böylesi ‘herkes bir şey yapsın’ tavırları her zaman yararlıdır.
Seçim kampanyaları başlamadan ülkede topyekun bir ‘ucuzluk kampanyası’ başlarsa fena mı olur?