Son aylarda, haftalık yazılarımı ihmal ediyorum. Okuyucularım sormaya başladı: “Neden her hafta yazmıyorsun?” Kendimi başka platformlarda ifade ediyorum belki ondan..Çok yoğun çalışıyorum belki bundan..Artık söylenecek söz kalmadı..Belki neden bu..

***

KKTC’deki siyasi ve toplumsal “son halin” ümit vermediği bir yana her gün her ay daha kötüye gidiyor. Yolları, alt yapısı ve kaynakları yetmiyen bu bölge bir kalabalık; bir trafik, daireler, hastahaneler, havaalanı, yollar, okullar, her yer yığınla insan, araba, kamyon, beton makineleri, tırlarla, inşaatlarla dolu. Kalabalıklaştıkça, iyi olan şeyler de bozuluyor, geçmiş huzurlu, sakin halini bilenler hatta kamuda görev yapanlar bıkmış usanmış.

***

Burada Kıbrıslıtürk olarak yaşayanlar, yetkili görevlerde bulunanlar, bulunmayanlar da şikayetçi olmaya başladı ama bu hale nasıl gelindi, sorumluluk kimin veya kimlerin konusuna gelince her şey bulanık..Ya da bu duruma gelineceği bilerek veya bilmeyerek neden öngörülemedi, yarım asırlık dönemde yetkilisi, yetkisizi muhalifi muafığı neden “populizm” yaptı sorusu sorulmuyor, sorulsa da yanıtlanmıyor.

***

Bu günleri; 100 binden 1 milyon nüfusa tırmanmayı önceden tahmin edip yazanlara “ırkçı” “umut kırıcı” diyen “aydınlarımız” oldu. Tahminleri tahrif etme yarışına girildi. Bilenlerin hangi düşünce ve projeksiyonuna muhalefet etmişlerse şimdilerde sessiz sedasız kabullendiler..Çözüm görüşmelerinde, mevcut durumu savunur hale gelip kendilerine göre yeni duruma uygun  formüller ürettiler. Konformizim dururken, gelecek mi düşünülecekti?

***

Şimdilerde, mevcut felakete “şakavari, ne şiş yansın ne kebap” misali “ortada” görüşler getirilmesi moda oldu. Bir zaman elinde yetki olan ve bugünleri tahmin edemeyip icraat yapmayan yöneticiler de bunlara dahil. Bir ülkede inanılmaz bozulmanın, kötü değişimin  sorumluları sadece çıkarcılar ve onların desteklediği yöneticiler olamaz. Tarih, bu tip bir uçtan bir  uca bozularak getirilmiş ve yok edilmiş bir ülkenin insanlarına ve özellikle, eli kalem tutan bilgi ve öngörü sahibi olması gereken okumuş aydınlarına da bakar. Neden durduramadınız???

 ***

Olmayan umudu varmış gibi gösterme telaşına girenlere ve gerçekleri yazanlara “umutsuz, umut kırıcı” yaftası yapıştırma girişimine hazırlananlara Frederich Nietzche’nin sözü ile yanıt verip bitirelim:

“ Umut en son kötülüktür. Çünkü işkenceyi uzatır..”