Ah güzelim ülkem.
Ne hallere düştün sen!
Taşın, toprağın, yeşilin, denizin, gökyüzün…
Kebabın, ayrellin, mantarın, şarabın…
Keyif vermiyor bunlar bana artık…

*  *  *

Nasıl versin ki?
Her gün bir tecavüz…
Gün aşırı soygun…
Kadına, çocuğa şiddet…
Tacizler, sapıklıklar…
Huzur kalmadı sende!..
Kebapla bitmiyor ki mesele…

*  *  *

Bir utanç düzeni kuruldu burada…
Çarpık bir yapı…
Sanıyoruz ki polis önleyecek sapıklıkları…
Umuyoruz ki yargı çok ağır cezalar verecek de azalacak, bitecek tecavüzler…
Hırsızlar yola gelecekler güvenlik güçleri etkin önlem alırsa…
Eşini koyun boğazlar gibi kesen adamlar yok olacaklar birden…
Var mı böyle bir şey?

*  *  *

Teşhisi yanlış koyarsanız hasta iyileşmez.
Tedavi de yanlış olur çünkü…
Hasta ya ölür…
Ya da sürünür.
Giderek artan suçlarla ilgili de vaziyet tam böyle.
Ortadaki tablo sadece bir ‘sonuç’…
Tek tek ‘sonuç’ları ortadan kaldırmak mümkün mü?
Kim kaldıracak?
Polis mi?
Mahkemeler mi?
Ve nasıl?

*  *  *

Ortada ‘sapık’lar var, ‘katil’ler var, ‘şiddet eğilimli insanlar’ var, ‘hırsızlar’ var, ‘soyguncular’ var, ‘tacizciler’ var…
Hepsi birer ‘sonuç’…
Ve asıl mesele ‘neden’de…
Niye bu tür kriminal insanlar var ve giderek de çoğalıyorlar?
Soruyu doğru sorup, yanıtı da çekinmeden araştırırsak, tedavinin doğru olma ihtimali var.
Yoksa, işimiz zor!

*  *  *

Ah güzel ülkem, ah!..