Cansu Nazlı
[email protected]


Filmde (V), kapalı devre yayın yapan bir TV kanalını basar ve faşist hükümetten kurtulmak için hiçbir şey yapmayan İngiltere halkına şu konuşmayı yapar:

“İyi akşamlar Londra, önce yayını kestiğim için özür dilerim. Pek çoğunuz gibi ben de evimin güvenli ortamında günlük sıkıntılardan uzak televizyon başında keyif almaktan hoşlanırım, ben de her insan gibi severim.
Geçmişte yaşanan o çok önemli olayda mücadele ederken hayatını kaybeden insanların anısına böyle bir kutlama yapmak istedim ve böylece 5 Kasım gününün artık hiç hatırlanmadığını anladım. Bu yüzden oturup biraz sohbet etmemiz iyi olacak diye düşündüm. Elbette konuşmamı istemeyen kişiler de vardır. Eminim şu anda telefonlarda emirler yağdırılıyor ve silahlı adamlar yola çıkmaya hazırlanıyordur. Neden? Çünkü konuşulmaya çalışılan yerde coplar söz alıncaya kadar sözler her zaman gücünü korumaya devam eder. Gerçeklerin ortaya konulduğu sözleri dinleyen herkes için büyük anlam taşıyan sözler ve gerçek şu ki bu ülkede yolunda gitmeyen bir şeyler var: Zulüm ve adaletsizlik, hoşgörüsüzlük ve baskılar... Özgürlüğünüz kısıtlanıyorsa, düşünme ve konuşma hakkınız yoksa, sensörler ve çipler her hareketinizi, her konuşmanızı izliyorsa, bazı işlerin yolunda gitmediğini söyleyebiliriz. Peki, bu nasıl oldu? Kimi suçlayalım? Elbette diğerlerinden daha fazla sorumlu olan birileri mutlaka var. Yine de aynaya baktığınızda suçluluk duyuyorsanız gerçeği öğrenmiş olursunuz. Neden yaptığınızı biliyorum, neden korktuğunuzu da... Kim korkmaz ki? Savaş, terör, hastalıklar, sağduyunuzu ve cesaretinizi kaybetmenize neden olacak çok değişik nedenler ortaya çıkmıştı. Korku içinizi sardı ve o panik halinde ‘Adam Sutler’ adındaki başkana sarıldınız. Size düzen ve barış vadetti, karşılığında sessizlik ve emirlere itaat etmenizi istedi.
Eğer bir şey görmüyorsanız, bu devletin suçları sizin için bir bilinmezse ve karşı çıkmıyorsanız demek ki 5 Kasım’ın unutulmasına siz izin verdiniz. Ama siz de benim gördüğümü görüyorsanız, benim gibi hissediyorsanız o zaman yanımda olmanızı istiyorum. Bir yıl sonra bu gece parlamentonun girişinde bulunun. Birlikte olup onlara 5 Kasım’ın asla unutulmadığını, unutulmayacağını gösterelim...”