Gelmiş geçmiş en kötü spor bakanlığıyla karşı karşıyayız.

Sporu siyasi silah gibi kullanıyor.
İdeolojisine karşı çıkanlara tehdit savuruyor.
Ahbap-çavuş ilişkileriyle makamlar dağıtıyor.
Yok, o onun oğlu. Yok şu bunun kızı. Yok, bu onun partilisi diye diye,
sporun hem içine etmişler hem de batırmışlar.
Çok ciddi yapısal problemle karşı karşıyayız.

Sporu yok edin deseler, ancak böylesi
kafalarla yok edebilirsiniz.
İlklerin ülkesi KKTC en sonunda sporu da yok etme başarısında bulunmuş.
Hayatın her alanında olduğu gibi spor da tartışma konusu olmuş.
Okullarda azalan spor saatleriyle birlikte azalan spor faliyetleri kimsenin omurunda değil.
Bakanlık hala daha kış uyukusunda.
Spor yapısal ve yönetsel olarak tam bir fiyasko.
Siyasi yapı ülkeyi mahvettiği gibi sporu da mahvetti.
Makam koltukları üretken olamıyor.
Bir zamanlar spor yapmayanlar ayıplanırken, şu anda sporun içerisinde olanlara “deli” deniyor.
Futbol, voleybol, basketbol, atletizm tam bir rezalet. Bir tarafta ŞİKE,
diğer tarafta az takımlı SÖZDE LİG maçları.
Menfaat almış başını gidiyor.
Ne doğru dürüst araştırma, ne soruşturma ne de geleceğe yönelik projelendirme var.
Günlük yaşayıp, günlük plan yapıp sözde sporu yönetiyoruz.
İşi bilmeyen insanlarla spordan verim almak isteniyor.
Halbuki, bu kişiler hayatları boyunca sporla barışık olmamış.
Sırf makam sahibi ve gelecekleri garanti olsun diye o mevkilere oturmuşlar.
İşin sonunda ballı börek MÜŞAVİRLİK yatıyor.
Bu saatten sonra öğüt verecek değilim. Ancak gençliğin yok olması, uyuşturucu, alkol ve
kötü alışkanlıkların en büyük sorumlusu sporu yöneten sözde spor adamlarıyla birlikte doğru dürüst spor politikamızın olmayışıdır.
Siyasi ideoloji ile sporu birbirine karıştırmamızın bedelini ödüyoruz.
Ve ne ilginçtir, hala daha uyanamıyoruz.

NOT: Çok değerli bir abimizi (Nüsret Mahirel (KRAL) kaybetmenin derin üzüntüsü içerisindeyim. Mağusa bir çınarı daha kaybetti. Tüm ailesine başsağlığı dilerken, Nusret abiyi çok özleyeceğimizi söyleyebilirim. Tüm aileye sabırlar dilerim.