Dünya’da TC dışında hiçbir ülke tarafından tanınmayan, kimliği ve pasaportu Türkiye dışında hiçbir ülkede geçmeyen KKTC vatandaşlığı için ülke yöneticilerine yapılan baskının nedeni ne olabilir.

1974 sonrasında Kıbrıs’ın kuzeyinde toplanan Kıbrıslı Türklerin toplam nüfusu ülke topraklarını işleyebilecek yeterlilikte değildi. Bu nedenle o dönemde Türkiye’den tarım işgücü adı altında bir miktar nüfus kaydırması yapıldı.

Sonraki yıllarda sadece tarım işgücü değil başka alanlarda ihtiyaç duyulan işgücü de akın akın adamıza gelmeye başladı. Önce inşaat ve yan sektörleri, ardından gelişen turizm tesislerinin ihtiyaç duyduğu işgücü ve zamanla esnaf, zanaatkar vb. işler de Türkiye’den gelen işgücü ile karşılanır oldu.

Bu arada Kıbrıslı Türkler devlet ve devlet kurumlarında çalışabilmek için adeta birbirlerini yediler.

Önceleri işgücü olarak buraya yerleşen insanlar zamanla ailelerini de yanlarına almaya, akrabalarını da getirmeye başladılar.

Bu durumu değerlendiren zamanın iktidarları bu insanları oy deposu olarak gördü. Önce her seçim öncesi vatandaşlık dağıtmaya ve eksildiği oranda vatandaş yaparak iktidarını sürdürmeye başladı.

Zamanla bu durum kanıksandı. Giderek vatandaş yapılan TC vatandaşlarının sayısı Kıbrıslı Türk nüfusunu geçti. Ama arada ikinci, üçüncü kuşak göçmen çocukları yetişmeye başladı. Bu çocuklar Kıbrıs Türk kültürü ile yetiştiği için farklı davranabiliyorlar.

Bu nedenle Türkiye’deki iktidar çevreleri vatandaşlık baskısını artırıyor. “Daha çok vatandaş yapın, Türkiye’den gelen ve buraya yerleşen herkesi vatandaş yapın, nasılsa siz de Türk, onlar da Türk” diyorlar.

Bunun asıl nedeni günü geldiğinde, yani konjonktür uygun olduğunda ilhak için yapılacak referandum sonucunu garantiye almak istiyorlar.

Kuşkusuz bu durum Kıbrıslı Türkleri korkutuyor. Çünkü Kıbrıslı Türk kimliği erozyona uğruyor. Gelenek ve görenekleri, kültürü, hoşgörüsü hepsi giderek bozuluyor. Sesini çıkarmasa da her Kıbrıslı Türk bundan rahatsızlık duyuyor.

Kıbrıslı Türklerin büyük çoğunluğu Türkiye’ye bağlanmak istemiyor. Bu açık ve nettir.

Hemen hemen herkes Kıbrıs sorununun çözümünü istiyor. Kimileri federal çözüm, kimileri konfederal çözüm, kimileri de iki devletli çözüm, ama mutlaka çözüm istiyor.  

O nedenle artık vatandaşlık dağıtımına son verilmelidir. Haklıydı, haksızdı bakmadan vatandaşlığın önüne önce bir set çekilmelidir. Parçalanmış aileler, burada doğmuş, burada büyümüş çocuklar vb. durumlar sonra ele alınabilir.

Kuşkusuz bunu yaparken bu ülkede çalışan ve yaşayan insanların çalışma izni için çektikleri sıkıntılara da bir çare üretmeliyiz. 5 yıl burada hiçbir vukuat işlemeden kalanlara örneğin beyaz, ya da mavi kimlik dağıtılabilir. Bunun amacı bu insanın KKTC vatandaşlarına tanınan seçme, seçilme hakkı dışında kalan tüm hakların tanınmasıdır.

Bu ayrımı koyamaz ve Türkiye’deki iktidarların baskısına uyarak her gelene vatandaşlık vermeye devam edersek kendi yurdumuzu da elimizden alacaklar.

Kuşkusuz ülkede birçok sorun var. Önceliğimiz elbette geçim derdidir. Bu ülkede insanlar karnını bile doyuramıyor. Giderek daha çok fakirleşiyoruz. Alım gücü her gün daha da azalıyor.

Ama unutmayın doğup büyüdüğümüz, çocuklarımızın, torunlarımızın doğup büyüdüğü ve gelecek kuşaklara bırakacağımız ülkemiz altımızdan çekip alınırsa tarih hiçbirimizi affetmeyecek.

Tehlike büyüktür. Buna karşı duruşumuz da o oranda büyük ve öncelikli olmak zorundadır.

Baskılara boyun eğmeyeceğiz.