Her veda yeni bir başlangıçtır.
Başladı işte.
Kum saatinden birkaç zerre düştü bile aşağıya…
Her zerre zamanı değil, hayatı azaltıyor aslında…
Zaman sonsuz çünkü…
Ve hayat kısa!..
Mümkün değildir zamanı durdurmak, yoktur geriye dönme şansı, geçen bir tek saniyeyi bile tekrar yaşamak imkansızdır.
Sahi, öyle bir imkan olsaydı, nasıl olurdu acaba hayat?
Durdur, geriye sar, yeniden oynat!
Maç izler gibi…
Tekrar tekrar izleyebilseydik eğer pozisyonları, yani yaşanmışlıkları…
İstediğimiz anda pişman olsak, “dur” desek ve dursa…
Dilediğimiz ‘an’a geri dönsek…
Ve yeniden çeksek o sahneyi…
Filmde oynar gibi…
Böyle olsa daha mı iyi olurdu acaba hayat?
**
Belki de tekrarı olsaydı yaşamın, geriye sarabilseydik filmin şeridini, bu kadar nostalji meraklısı olmazdık, ha?
Geçmişiyle pişmanlık duyan az olurdu o zaman…
Pişman olan dönüp düzeltirdik belki hatalarımızı…
Eksiklerimizi tamamlar, yaşa(ya)madıklarımızı tekrar denerdik.
Sevenlerimize, sevdiklerimize daha bir sıkı sarılır, beklentilerimizi daha gerçekçi bir çerçeveye sokar, ‘tekrar’ yaşarken onları öne koyar, öncelik tanırdık.
‘Son pişmanlık’ olsa da, geriye dönüp onları düzeltebilirdik pekala…
Hayatı daha dolu yaşamayı tercih ederdik belki…
**
Hayal tabii bu!..
Yok geriye dönme imkanımız.
Hayat başlıyor ve bitiyor.
Milyarlarca yıldır dönüp duruyor bize ev sahipliği yapan yerküre ve hiç aksatmadan sabah güneş doğuyor, akşamları da batıyor.
Geçen her an ‘mazi’ oluyor.
Gökkubbede kalacak ‘hoş sada’ ise zamanla alakalı değil…
Zamanı değil ama o zaman diliminde neler olup biteceğini belirleyebilir insanoğlu…
İster yalnızca tüketir, ister üretir.
İster bencil yaşar, ister toplumunu, dünyasını değiştirmeğe gayret eder.
İster yalaka olur, ister onuruyla yaşar.
İster paranın esiri olur, ister tadını çıkarır gönül zenginliğinin…
**
Her ‘veda’ yeni bir ‘merhaba’dır.
‘Veda etmek’ da ‘merhaba’ demek de çok marifet değil.
Mühim olan onurlu olması her ikisinin de…
Başı öne eğik olmadan bitirmek gerektiğinde…
Ve dik durarak başlamak yenisine…
Her neyse başlanan ya da bitirilen…
Kum saati akmağa başladı işte.
Kim, neye başladıysa ve kim neyi bitirdiyse, hepsi geride kaldı.
Zerrecikler akıyor, durmaksızın.
Zaman değil akıp giden o saatin daralmış camından…
Zaman sonsuz çünkü…
Ve hayat kısa…
Sana merhaba…
Merhaba sana!..