BUGÜNE kadar ‘geçici’ adıyla yapılan istihdamların, hangi partinin hükümette olduğu  çok fark etmez, tamamına yakını “partizancadır…”
UBP gibi ‘yüzsüzlükte’ sınır tanımayanlar KURULTAY için dahi uygular bu yöntemi ve hiçbir parti ‘yarışamaz’ onlarla...
Kamuda da böyledir…
Belediyelerde de…
Yetmez!..
ÖZEL şirketlere de ‘yönlendirme’ yapar bu siyasiler, genelde.

***

Tüm toplum, sendikalar, medya, ‘muhalefet’ önce bağırır:
“Bu haksızlıktır…”
“Bu adaletsizliktir…”
“Bu partizanlıktır…”
Sonra…
Sendikası da siyasetçisi de bireyi de sahiplenir, ‘partizanlığı’...
“Ama çalışanların ne suçu var ki!..”

***

Bu ‘partizanlık’la işe girenleri,  sonradan başa gelen, önceden ‘itiraz’ eden siyasiler SAHİPLENİR…
Ve hep, “artık bir çizgi çekilmeli” denir de…
O çizgi çekilene kadar, bu tekerlek böyle döner gider…
Tümü için ‘toplu sözleşme’ istenir…
“Ekmek parası” üzerinden edebiyat bezenir..
Ne ‘partizanlık’ yapana dokunulur…
Ne de ‘talep’ edene…

***

Velhasıl!..
Yapanın yanına kalır…
Yapamayan ‘enayi’dir bu ülkede!..

***

SONRA hep birlikte öderiz bu bedeli; ruhsat parası, telsiz fonu, kimlik harcı, emlak vergisi, külliye falan denilerek…
Ve yine bağırırız, “Böyle de olmaz ki!..”

***

Mesele basit!..
‘KAMUYA geçici, meçici alınmayacak’ diye KESİN KURAL KOYMAK…
Eğer ki ‘bütçe’yi aşan, ‘yasa’yı delen, ‘vicdanları’ yaralayan yani hepimizi ‘fakirleştiren’ yanlış istihdamlar varsa, son vermek işlerine…
“Ama insanların ne suçu var ki” demeden…
Ne demek ne suçu var ki?
“Başkalarının hakkını yemek” üzerine bir “açıkgözlük” bu kadar masum mu yani?