Yakışmak, yakıştırmak, yakışıklı olmak önemli...
Lakin sadece fiziken değil!
Kelimenin kökü 'yakışmak'tan geliyor.
Kaşı-gözü, boyu-posu yakışabilir bir insanın da, tavırları yakışıksızsa, neye yarar yakışıklılık?
Bir reklam vardı eskiden: 'Güzellik içten dışa doğrudur' diye...
Gerçi iç çamaşırı reklamıydı sanırım o, fakat 'iç' derken 'karakter' olarak da okumak mümkün.
Karakter yakışıklı mı?
Mesele orada...

*  *  *

Dalkavukluk mesleğinin de payı var tabii bu işlerin arkasında...
Etrafındakilerin pohpohuna gelmek 'tepedekiler'in hoşuna gider genelde...
Birkaç 'çıkarcı', çoğu 'dönek', rahmetli Kutlu Adalı'nın deyimiyle 'hıh deyiciler' sarar etrafını 'tepedeki'nin ve sanal bir dünya algısı oluşur.
Yağlar, methiyeler, övgü dolu lakırdılar sonrasında bir başka 'ben' algısı yerleşir.
Adeta 'bir ben' oluşur ki 'benden içeri'...
Sonra bana 'beni' sorma!
En iyi ben...
En başarılı ben...
En güzel ben...
En yakışıklı mı?
E tabii sen!

*  *  *

Mamurlamak için o rüyadan uyanmak bir çaredir, fakat pek sık görülmez.
Gerçekçilerin gerçeklikle dolu uyarılarına kulak asılmaz, hatta kulak bu tür sesleri duymaz bile...
Ve tepetakla gidince anlaşılır Hanya mı, Konya mı...
Medazori yani...
"Ayna ayna, güzel ayna...
En yakışıklı kim, söyle bana..."
Ve bu kez aynadaki cadı, istenmeyeni söyler.
Ayna kırılmıştır artık.

*  *  *

Masal aynaları çirkinlik-güzellik çelişkisini anlatırken tek bir mesaj verir çocuklara: Yüreğiniz temiz olsun, iyilik yapın, fiziki güzellik geçicidir ve asıl güzellik kalben olandır.
Belli ki bu mesajı tersinden anlayanlar var. Olabilir.
Hayat derslerle doludur. 
Her an yeni ders almaya hazır olmalı insan...
Yakışmak, yakıştırmak önemlidir.
Ve fakat oturduğunuz yere, durduğunuz noktaya, temsil ettiklerinize de yakışacaksınız.
Her hal ve gidişatınızla...
Ve masaldakine değil, gerçek yüzleri gösteren aynaya bakacaksınız.
'Yakışıyor muyum ben' diye...