Pek sevişmem ”ana akım” sendika yönetimleriyle, bilirsiniz...
Ve ben de biliyorum, bu duygularımız “karşılıklı”...
Hani o geleneksel söz gibi: Bilmukabele

*  *  *

Çok eleştiririm.
“Statüko” denen bu garabet ezber yapıyı beslediklerini, “örgütlü mücadele”nin itibarını çürüttüklerini, kendilerini yenilemedikleri gibi umudu eksilttiklerini söyler dururum.

“İktidar”ın sarsılmaz bir dişlisine dönüşen, toplumsal fayda üretmeyen, adil ve eşitlikçi gelir dağılımını umursar gibi görünen, bencilliği büyüten, menfaatçiliği parlatan, çözümün değil hep krizin tarafı olan “sendikal zihniyet”e karşı durdum, duracağım.

*  *  *

Son günlerde kızılca kıyamet koptu yine!
Öğretmen sendikamız “alternatif” bir ajanda hazırlamış.
Ezberleri çiğnemiş!
Tümünü görmedim ajandanın, umarım, sahip olurum.
Ama sosyal medyada gezinen sayfalara, yorumlara baktım.
“Oh be” dedim!
"Kahramanlar tarihi"ne birileri daha dokunmuş, nihayet!

Aslında, biraz kitap okuyanlar, bağımsız araştırmalara bakarak sorgulayanlar, resmi tarihin küflü dayatmalarından uzaklaşanlar için hiç de yeni bir durum yok ortada.

Yine de kimileri fena öfkelenmiş!

Tam da George Orwell'ın o meşhur lafını yeniden yazmak gerekti buraya:
“Bir toplum gerçeklerden ne kadar uzaklaşırsa, gerçeği söyleyenlerden o kadar nefret eder.”

*  *  *

Senelerce “katil”ler kutsandı bu coğrafyada.
Toplumları birbirlerine kırdıranlar, maskeleriyle gezdi.
Utanmadan “barış” mesajı verdiler, onca “acı”nın hesabı yerine!
Dünyadan kopardıkları bir halkı, “havai fişekler”le kandırdılar!
Kemiklerin, göçlerin, öksüzlerin, ölmüşlerin sırtından “bayram” yaptılar!
“Çarpıtılmış” bir tarihle milliyetçilik kıskacında erittiler, körpecik beyinleri...
Ve milyon yalan üzerinde büyüdü süslü hayatlar, timsah gözyaşlarında çoğaldı yalancı masallar...

*  *  *

“Bir toplum gerçeklerden ne kadar uzaklaşırsa, gerçeği söyleyenlerden o kadar nefret eder.”
Budur manzara!
Başka da değil..