<<... Hepimiz öleceğiz.
Bunun ne zaman ve nasıl olacağına biz karar veremeyiz.
Ama nasıl yaşayacağımıza biz karar verebiliriz.
Bu yüzden bunu yapın, karar verin.
Yaşamak istediğiniz hayat bu mu?..>>

***

Dizi mevsimi böyle başladı yeniden, bu sözlerle ‘çaktı, gürledi’ beynimi...
Yaşamın sonbahar yaprakları gibi dökülen hüznü, değişmez gerçeğini, erken kararan havanın ürkütücü griliği gibi vurdu yüzüme...

***

Değişmeyen ‘tek gerçek’ için ‘değişmenin’ kendisi derler...
Oysa iki gerçek daha var, değişmeyen...
Biri doğum...
Ölüm bir diğeri...

***

Dizi mevsimi dedim ya...
‘Yeni sezon’ bölümleri anlattığım...
Ve sürekli okurlar bilir ki, bu satırların yazarı pek izlemez Türk dizilerini...
Ne ‘Kurtar Vadisi’nden geçmişliğim vardır, ne ‘Muhteşem Yüzyılı’ yaşamışlığım...
Evet, belki de ‘müthiş’ öykülerdir hepsi...
Ama doğrusu, bir başka dünyaya taşındığım anlar, yabancı ağırlıklı dizilerde olur ki, çoğu, ya ‘hastane, doktor’ kahramanlardır; ya da dedektif, polis falan...

***

Şimdi haksızlık yapmamak gerek...
Oğlumdan dolayı, ‘Çocuklar Duymasın’la mesela bir aşinalığımız vardır, neredeyse her gece...
Bir de ‘Pis Yedili’ mi ne var!..
“Haybiii” diye bağırır durur bir genç oğlan...

***

Bu köşenin girişindeki diyalog, Grey’s Anatomy’nin yeni sezon ilk bölümünün finali...
Evet!..
Nasıl yaşayacağımıza ‘biz’ karar verebiliriz, diyor senarist...
Meraktayım, acaba kendisi ne kadarına karar verebiliyor diye...
Yine de insan sormalı kendi kendine...
‘Yaşamak istediğimiz hayat bu mu?’
Öyleyse ‘haybiiii....’