Hani “yüreği çok geniş, ne rahat adam” derler ya.
Tam da öyleydi.
Çok da aldırış etmezdi her söylenene...
***
Komik insandı.
Çok yaratıcı esprileri vardı.
Her sabah, nereden bulurdu o kadar komik haberi, alaycı sözü, çizimi, resmi, mutlaka mesaj gönderirdi.
Her habere birkaç cümle kendinden ekler, paylaşır, gülümsetirdi.
Çoğu zaman ‘duydun mu’ der, yeni bir gelişmeyi fısıldardı kulağımıza...
Mesaj gönderdiği zaman ‘birkaç laf’ kendisi katardı araya...
“Hangisini sen yazdın, neresi yalan, neresi ciddi” diye geri dönerdim.
Bilirdim ki, pek çok dostuyla böylesi paylaşımları vardı.
***
“Yaşamayı ciddiye alacaksın” sözlerine inat şairin, hiç de öyle yapmazdı.
Dağınıktı...
Titizliği sevmezdi.
Uğraşamazdı...
Ama çok güzel, çok içten gülümserdi.
***
Sigara içme, derler ya...
İçmezdi.
İçkiyi de sevmezdi.
Sporu önerirler ya sağlıklı yaşam için hiç eksiltmezdi yaşamından.
Noldu?
***
Elbette bilemeyiz içinde, kim bilir, belki ne fırtınalar kopardı.
Ama kızmazdı...
Öfkelenmezdi...
Dibine darı ekmez, kurcalamaz, sorgulamaz, dertlenmez, illa ki gülerdi.
***
Velhasıl yaşayacak adamdı.
Öldü...
Tenis oynarken.
Oysa maç kaybetmeyi pek de sevmezdi.
İlla ki, dünyaya en son bakarken ‘gülümsedi’, eminim.
***
Bu işlerin ‘sırası’ yok, anladık.
Öyle de adaleti de yok ne yazık.
Şimdi sen de gittin ya Sait...
Her gidenle birlikte, ‘biz’den de eksiliyor az az...
Azalıyoruz giderek...
Ve ölmek bu kadar kolaysa, sen haklısın galiba, takmamak gerek.
Hoşçakal !..