Şiir hakkında konuşmak biraz da aşk hakkında konuşmak gibi... Tanımlanmaz, anlatılamaz gizemli bir durum hakkında... Hem uzun, upuzun, tükenmek bilmeyen konuşmalar yapma isteğiyle dolusundur hem de sözcüklerin kifayetsizliğinden tırsıp susmak istersin.

Günümüzde şiirin eski prestijini kaybettiğini, büyülü ve yüksek anlamlarını yitirdiğini söyleyenler olsa da buna pek katılamıyorum. Romanın, şiir karşısında bir yükselişe geçtiğinden söz ediliyor ki bu bir anlamda doğru. Romancının şairden daha fazla ilgi gördüğü ise ortada... Ana değerler, para, ün, refah, görünürlük ve kolay tüketilirlik çünkü...

Romancıların tümü olmasa da bir bölümü, yazı sayesinde buna kavuşma şansına sahip. Şiir, kapitalist dolaşım ağları içinde ticari değersizliğinden ötürü şansını yitiriyor. Ama bu şiir için belki de iyi bir şey. Böylelikle kendi soyluluğunu ve aykırılığını koruyabiliyor. Şiir, geçmişte de olduğu gibi yeri başka hiçbir şeyle doldurulamayacak bir rol taşımaya devam ediyor.

Sözcüklerin ve düşüncenin sınırlarını genişleterek, insana ve dünyaya dair başka hiçbir araçla ulaşılamayacak saptamalarda bulunabiliyor ve pek çok farklı disipline esin oluşturuyor. Şairler pek çok yere başka disiplinler ulaşmadan ulaşıyorlar. Freud da bir zamanlar “Nereye gitsem benden önce bir şairin oraya gitmiş olduğunu görüyorum” dememiş miydi? Şair politikacının, antropoloğun, psikanalistin, fizikçinin ve diğerlerinin henüz saptayamadıklarının önünü açabilmiştir çoğu zaman. Sözcüklerin etkin kullanımı ve sezgiyle düşüncenin sınırlarını genişletebilmiştir.

YEDİ ŞİİR KAPISI
ı.
İçeriyi görür
dışa bakarken
Janus’tur şiirin tanrısı

II.
Kendimi işiteyim diye söyledim
bütün şiirleri
bunca gürültü içinde

III.
Sen bağırınca
Şiir korkmuyor

Not: Herkesin 21 Mart Dünya Şiir Günü’nü kutluyorum. İstanbul’da ve terör saldırısının şoku içinde olduğumdan yazmaya başladığım yazıyı tamamlayamadım bir türlü… Bu hafta köşemi şiirle ilgili bir paragrafa ve bir şiire ayırmak istedim.
 
IV.
Öyle uzaksın ki
seni şiirden başka nereye koyabilirim?

V.
Bir söz birini öldürmüştür şimdi
Ruha bulaşan zehir gibi

VI.
Dudaklarda başlıyor
Ayaklanma

VII.
Yazacaktım
Alev aldı sayfa

Not: Herkesin 21 Mart Dünya Şiir Günü’nü kutluyorum. İstanbul’da ve terör saldırısının şoku içinde olduğumdan yazmaya başladığım yazıyı tamamlayamadım bir türlü… Bu hafta köşemi şiirle ilgili bir ğaragrafa ve bir şiire ayırmak istedim.