Hayat düz bir çizgi değil. İnişi var, çıkışı var. Zor dönemi var, lay lay
lom geçen dönemi var.
Sağlıklıyken akla gelme ama hastalık dönemi var. Kayıpların yaşandığı,
acıların tavan yaptığı zamanlar var. Bazen de mutlulukların...
Bu gel gitler arasında dönenir durur insan. Kah güler, kah ağlar.
Hayatın birçok anlamı gelip geçicidir.
Bazı değerler yargıları, bazı ilişkiler, bazı sıfatlar geçicidir.
Çoğunlukla ilelebet sürecek sanılır. Fakat yanılsamadır bu.
Hayatın akışı çok önem verilen mevzuları, kişileri, durumları gün gelir
sıfırla çarpar.
Görecelidir çünkü onlar.
Subjektiftir.
Geçicidir.
Film koptuğunda anlaşılır genelde.
Sonra hayata başka gözlükle bakılır.
Ve yeniden başlar sanki her şey...

*  *  *

Yeniden başlamak zordur.
Yeniden başarmak zordur.
Yeniden motive olmak zordur.
Ama bazen yeniden başlamak kaçınılmazdır.
Düşünün ki alın terinizle, tepeden tırnağa her şeyiyle iki göz bir oda ev
yapıp içine giriyorsunuz, ama iki gün geçmeden depremden yıkılıyor.
İş kuruyorsunuz, tam iyi gitti gidecek derken, döviz krizi, enflasyon ya
da sektörel nedenlerle iflas ediyorsunuz.
Onca emek, onca çaba, onca çile çekiyorsunuz.
Ve bir anda sıfıra sıfır.
Elde sıfır.
Bırakıp gitmek, vazgeçmek belki en kolay yol.
Ya da yeniden başlamak...

*  *  *

Yeniden başlamayıp da ne yapabilir ki insan çoğu zaman?
Hayatın akışı var.
Sorumluluklar var.
Hayalleriniz var.
Hedeflerini var.
Sizden beklentiler var.
Dönüp bağrınıza taş basarsınız, tekrar yola koyulursunuz.
Yeniden başlarsınız.
Sil baştandır her şey.
Susuz kalıp çölleri aşmış, sarp kayalıklarla, uçurumlarla dolu dağları
devirmiş, tam menzil-i maksuda ulaşmak üzeresiniz...
Hayır.
Game over!..

*  *  *

Aynı nehirde iki defa yıkanamazsınız.
Nehir de değişmiştir, siz de...
O yüzden yeniden başlarken ne başladığınız aynıdır, ne de siz.
Tecrübe mi denilir adına, geçmişin yaşanmışlığı mı?
Her neyse yeniden başlanan, sıfır noktası değildir dönülen.
Hayatın çelişkili halleri diyalektik bir kurgudur sadece.
Dinamizmin kaynağı oradadır zaten.
Nesnel koşullar, yani sizin hükmedemeyeceğiniz durumlardır bazen sonucu
belirleyen.
Yıkıcı olan, yorucu olan, yeniden başlamayı zorlaştıran bir durumdur bu...
Siz çırpınır, didinir, en iyisi için çalışırsınız ama sonuç iyi değildir.
Tekrar tekrar aynı noktaya dönmek ve bunu başkaları ve/veya başka
nedenlerden yapmak yok edicidir.
xxx
Bir yerlerden sıfıra doğru düşmek kanatıcıdır, ama hayatın içinde bu da
vardır.
Böylesi durumlarda sersefil olmak, kurda kuşa yem olmak, sapmak, yoldan
çıkmak gayet olağandır.
Olağandır da, normal değildir.
En azından ilkeli, bilinçli insan için...
Yeniden yükselmek, ayakları üzerinde durmak, yeniden başlamak doğru bir
hamledir de, bunun için her yolu mubah saymak bir başka dibe vuruşun
başlangıcıdır: Ahlaki dibe vuruşun...
Etik değerlerin giderek kevgire döndüğü, yerkürenin bu ideolojisizlikten
mustarip  evresinde hayata tutunurken, yeniden başlarken temi kalabilmek,
ilkeli durabilmek pek zor bir zanaat.
İnsanlık bozuluyor, evet.
Sistem bunu getiriyor çünkü...
Yine de umut yürekte...
Yeniden başlarken, eğilip bükülmemekte...
Ya da bana öyle geliyor.
Çoğunluk büklüm büklüm görünüyor sanki.
Yoksa bana mı öyle geldi?