Filiz Uzun

Çocukların sosyal faaliyet olarak ne yapabileceklerini bulmak aileler için hep büyük problem olmuştur günümüzde. Genellikle de anne-babalar kendi yapmak isteyip de yapamadıklarına yönlendirirler çocuklarını.
Doğru aktiviteyi ya da çocuğun sevebileceği sosyal aktiviteyi bulmanın biraz da çocuğunu iyi tanımakla alakalı olduğunu düşünüyorum ben. Onlarla ne kadar kaliteli zaman geçiriyorsak o kadar tanıyoruz çocuğumuzu. Dolayısı ile de doğru yönlendirebiliriz. Tabii ki bu her zaman için geçerli değildir. Bazen yapamayacaklarını düşündüğümüzü de yapabilirler ya da tam tersi.
Bunun için ısrarcı olmamak lazım. Çocuğun ilgisini çekecek ve severek gideceği aktiviteyi bulması için denemek gerekir. Günümüzde birçok aile de bunu yapıyor zaten.
Eski dönemlerde bizler o kadar da şanslı değildik. Kim bilir birçoğumuzda ne cevherler vardı keşfedilmeyen. Şans verilse şu an daha ne sanatçılar olurdu adamızda.
Bu hafta konuklarım Semral Öztan’ın çalıştırdığı küçük seramik sanatçıları. Aralarında 15 yaşında olan da var 4 yaşında olan da. Uzun zamandır ürettiklerini paylaşmak için Gönyeli Sosyal Aktivite Merkezi’nde  (SAM) sergi açmışlar. Gidip ziyaret etmediyseniz alın çocuklarınızı ve gidin.  O küçücük parmaklarıyla neler üretmişler. Sergilerini tanıtırken nasıl da gururluydular.
Hepsini tek tek tebrik ederim. Öğretmenleri Semral Öztan’ı da. Bu ülkenin sanatçılara ihtiyacı var. Anneler- babalar çocuklarınızı mutlaka bir sanat dalına yönlendiriniz. Dans olabilir, seramik olabilir, spor, müzik fark etmez. Bir uğraşı olmalı, sadece çocukların değil herkesin. Gelin hep birlikte küçük sanatçıları tanıyalım.
NOT: SAM’a başvuru yapılırsa eğer, çocuklar için seramik kursu açılacaktır.

 

ÇOCUKLAR ÇAMURLA OYNUYOR
 

Ezgi Arifoğlu
 

F.U: Seni tanıyabilir miyiz?
E.A: Adım Ezgi Arifoğlu. 15 yaşındayım. Yakındoğu Koleji’nde okuyorum. Ana sınıfından beri de Semral Öztan atölyesinde seramik yapıyorum.
 

F.U: Seramik yapmaya nasıl karar verdin?
E.A: Annemin yönlendirmesiyle başladım seramiğe ve diğer sanatsal aktivitelere. Zaten merakım da vardı. Küçük yaşlarımdan beri hep sanatsal faaliyetlerim oldu.  Piyano ve gitar çalıyorum.
 

F.U: Bu sergide ne tür eserler yaptın?
E.A: Bu sergi için kendime bir hikaye seçtim. “Alis Harikalar Diyarında”. Oradaki karakterleri yaptım. Daha önceden de yaptıklarım vardı. Çanta, ayakkabı gibi.
 

F.U: Neler hissediyorsun seramikle çalışırken?
E.A: Çok rahatlıyorum. Okul stresinden uzaklaşıyorum. Zevk alıyorum.
 

F.U: Senin gibi genç arkadaşlarına da seramik yapmayı tavsiye eder misin?
E.A: Kesinlikle başlamalarını öneriyorum. Sadece seramik için değil. İlgi duydukları herhangi bir sanat aktivitesine başlamalarını öneriyorum. Rahatlamak için bu çok önemli. Özellikle seramik sanatında yaptıklarınız ortaya çıktığında çok mutlu oluyorsunuz.
 

F.U: Gelecekle ilgili hayalin nedir?
E.A: Sanatla ilgili olacağını düşünüyorum. Her ne kadar kesin bir seçim yapmasam da. Seramik her zaman devam edecek hayatımda.  Bu konuda kendimi geliştirip heykel yapmak isterim mesela. Müzik de hep hayatımda olacak.

NAZ PEKER
 

F.U: Seni tanıyabilir miyiz?
N.P: Benim adım Naz Peker. 8 yaşındayım. 
 

F.U: Kaç senedir Semral Öztan’ın atölyesinde seramik öğreniyorsun?
N.P: 3 yıldır.
 

F.U: Bu sergi için neler yaptın?
N.P: Bu sergi için otobüs yaptım, sünger Bob ve çizgi film kahramanlarını yaptım.
 

F.U: Seviyor musun seramik yapmayı?
N.P: Çok seviyorum.
 

Ezgi Esener
 

F.U: Seni tanıyalım mı?
E.E: Adım Ezgi Esener. 9 yaşındayım. Necati Taşkın İlköğretim okuluna gidiyorum. 2 senedir Semral Öztan Atölyesinde seramik kursuna gidiyorum. Büyüyünce doktor olmayı istiyorum. Ama boş zamanlarımda da seramikle uğraşmayı istiyorum.
 

F.U: Seviyor musun seramik yapmayı?
E.E: Evet çok seviyorum. Seramik yaparken çok mutlu oluyorum.

Melek Bardak
 

F.U: Seni tanıyabilir miyiz?
M.B: Benim adım Melek Bardak. 5 yaşındayım. Seramik yapmayı çok seviyorum.
 

F.U: Bu sergide neler yaptın?
M.B: yeni yıl ağacı yaptım, terlik yaptım.

Deniz Özdoğan
 

F.U: Seni tanıyalım bakalım?
D.Ö: Adım Deniz Özdoğan.  1 yıldır seramik kursuna geliyorum. Bu sergide kuzu, arı gibi hayvanlar yaptım. Seramik yaparken çok rahatlıyorum ve hep yapmak istiyorum.
 

Sarp Bardak
 

F.U: Sarp sen bu sergide neler yaptın seramikle?
S.B: Ben otobüs yaptım, terlik yaptım ve rüzgar çanı yaptım. Seramiği çok sevdim devam etmeyi çok istiyorum.

Sim Peker
 

F.U: Seni tanıyalım mı?
S.P: Adım Sim. 4 yaşındayım. Ben bu sergide otobüs yaptım. Ben anneannemle gelirken ben de seramik yaptım. Çok seviyorum. Her zaman da seramik yapacağım.

HAYAT VERİYOR
 

Semral Öztan

F.U: Küçük çocuklarla çalışmak nasıl bir duygu?
S.Ö: İnsana hayat veriyor. Çok seviyorum küçük çocuklarla çalışmayı, onlara seramiği sevdirmeyi. Uzun zamandır çocuklarla çalışıyorum. Emekli öğretmen olduğum için de çocukların dilinden anlıyorum. Çok keyif alıyorum.

F.U: Seramiği çocuklara öğretmek zor değil mi?
S.Ö: Evet zor aslında. Çünkü seramik uzun süreçten geçerek ortaya çıkıyor. Çamuru şekillendireceksiniz, kurutacaksınız, fırınlanacak ve en son da boyanacak. Bu süre zarfında çocuklar yaptıklarını görmek istiyorlar. Bu süreci onlara pek hissettirmemeye çalışıyorum. Çocukların kursları 1 saat sürüyor ve kısa sürede bitebilecek konular üzerinde çalışıyoruz.
 

F.U: Yeşeren Umutlar sergisinin 4.sü sanıyorum bu yıl açtığınız?
S.Ö: Bu yıl 4. sergimizi Gönyeli Belediyesinin açtığı Sosyal Aktivite Merkezi olan SAM’da yaptık. Güzel bir merkez. Bir çok aktivite şu an burada devam ediyor. Ben şu an yetişkinlere burada kurs veriyorum. Çocuklara henüz başlamadık. Aileler kursun başlaması için başvuruda bulunurlarsa çocuklara da kurs başlatabiliriz. Sergimiz 15 Temmuz’da açıldı. Sergimiz için tek istediğim Yeşeren Umutlar sergisinin sürekli olmasıdır. Önümüzdeki yıllarda da devam ettirmeyi istiyoruz.

KALİTELİ ZAMAN
 

F.U: Bazı seramikleri çocuklar anneleriyle birlikte yaptılar bu da çok ilginç..
S.Ö: Evet birkaç parça bu şekilde yapıldı. Mesela rüzgar güllerini annelerle birlikte yaptılar. Burada amaç annelerle çocuklarının kaliteli zaman geçirmelerini sağlamaktı. Seramik kısımlarını çocuklar yaptı, vazo süslemelerini ya da diğer süslemeleri de anneler yaptılar. Bu çalışma da çok keyifliydi.

F.U: Çocukları doğru aktivitelere yönlendirmekte en çok görev ailelere düşüyor değil mi?
S.Ö: Günümüzdeki ailelerin bakış açısı çok değişti. Aileler çocuklarını birçok yönde geliştirmek istiyorlar ve deniyorlar. Sanatın bir çok dalında artık kurs alabilecek imkanlar da var. Aileler de çocuklarına ışık tutuyorlar. Aileleri de kutlamak lazım bu kadar ilgili oldukları için.
 

F.U: Kursunuzda çok küçük çocuklarınız da var…
S.Ö: En küçüğümüz ana sınıfa gidiyor. Sim 4 yaşında benim torunum. Kursum çocuklarla olduğu zaman onu da getiriyorum ve o da yapmaya başladı. Çok fazla da onunla ilgilenmediğim halde otobüs yapmış. Biz de onun yaptığını da koyduk sergiye.

HAFTADA BİR SAAT
 

F.U: Küçük yaşta başlamak lazım değil mi?
S.Ö: Biz en erken 5-6 yaş diyoruz. Erken dönemlerden sanatın içinde olmaları ileriki yaşamlarında da sanatla iç içe yaşamalarını sağlıyor. Hayatlarına sanatla başlamaları farkındalıklarını da artırıyor ve hayata hazırlanmalarında da rol oynuyor.
 

F.U: Aileler bazen de çocukların derslerinin zorluğundan bu faaliyetlere zaman kalmadığından bahsediyorlar. Ne düşünüyorsunuz bu konuda?
S.Ö: Evet gerçekten de dersler 1. sırada tutuluyor.  Sanatsal dersler de en az diğer dersler kadar önemlidir bence. Haftada bir kez 1 saat bile başlanması çok gerekli ve yaşamları için çok önemlidir. Hem arkadaş ediniyorlar, hem el becerileri gelişiyor hem de bir şeyler başarmanın hazzını yaşıyorlar. 

F.U: Size nasıl ulaşabilirler. Atölyeniz nerededir?
S.Ö: Atölyem Küçük Kaymaklı’dadır. 15 yıldır ben de kendi çalışmalarımı orada yapıyorum. 
 

F.U: Son olarak söylemek istedikleriniz?
S.Ö: Öncelikle sergimizi açmak için SAM sergi salonunu bize açtıkları için Gönyeli Belediye Başkanına ve tüm çalışanlarına teşekkür ederiz. EKTAM bize ilk gün açılışımızda izaz ikramda katkı koydu, Atatürk Meslek Lisesi stantlarını bize verdiği için ve Ali Peker İşletmeleri de standlarımızın taşınmasında katkı koydukları için hepsine teşekkür ederiz.