Tarih inşa edenleri yazdı.
“Yıkanları” da yazar elbet.

*  *  *

Surlar!
Orta Çağ’da örülmüştü.
Bizans sonrasıydı...
Venedik öncesi...
Cenevizliler gelecekti.
Lefkoşa sarı “zırhını” giydi.

*  *  *

Surlar!
Latinler, Ermeniler yürüdü.
Türkçe Rumca sesler çarpıştı.
İçi dışına karıştı.
Ne aşklar gördü, ne savaşlar...
Kalleşliğe sırt döndü, sırrını paylaştı tarihin, eli kanlı katilleri gizledi.
Hisar çocuklarına kucak oldu, yağmacılara durak...
Kimseler görmeden kaçakları uğurladı, kör kütük sarhoşlarla sabahladı.
“Gün doğdu, hep uyandık” şarkıları söylendi gölgesinde... Tepesinde “yurdunu sevmeliymiş insan” şiirleri okundu.
Onca yüzsüzlükle yüzleşti.
Dört yüz elli küsur yıl direndi.

*  *  *

İyi bile...
“KKTC”nin cazibesine dayanamadı (!)

*  *  *

Ey “hükümetler” deviren güç!
Surlar’ın “envanteri” var mı sahi?
Bir “heyet” kuralım derhal...
“Ortak Komite” önerelim.
Tören adımlarla Baf Kapısı’ndan girip, Mağusa Kapısı’ndan çıkalım.
Bayraktar Burcu’ndan Zahra Burcu’na kadar bayraklar asalım.
Barış Burcu versin Mehter’i...
Yıkıntıyı ay-yıldıza boyayalım.
Gezelim, görelim, medyaya çeyrek gülüşlü fotoğraflar uçuralım.
Piyale Paşa’nın ruhuna mevlid-i şerif okutalım, tüm camilerde...
- Nasıl bilirdiniz?
- Yıkıldı.
Bir “protokol” imzalayalım.
Bir “koordinatör” atayalım.
“Surları Koruma Zaptı” yazalım.
Olmadı “satalım gitsin.”

*  *  *

Surlar!
Ne Venedik valisi kaldı şimdi...
Ne Lüzinyan prensi...
James de gitti, Janus da!
“Sultan”a da kalmaz bu ada...
Surlar demiştik değil mi?
Hemen “yıkılmak” yok öyle.
Daha Mo-Be-Se dikecektik ensenize!