“Kıbrıslı diye bir şey yoktur. Yunanlılar vardır, Türkler vardır. Kıbrıs’ta mesele budur.”

*  *  *

Bunu daha önce adanın bölünmesinin ruhani liderlerinden Rauf Denktaş da söylemişti.
Hatta biraz daha “insaflı” davranmış, tek örneği “istisna” tutmuştu...
- "Kıbrıs eşekleri..."

*  *  *

Özgürgün, böylesi bir “istisnası” var mı, açıklamadı.
Eşekler de ya Türk ya da Yunan eşeği mi, bilemedik (!)

*  *  *

İlginçtir, adaya seneler önce Türkiye'den gelen ya da getirilen insanlar,  hiçbir zaman "Siz de Türk’sünüz, biz de, hepimiz Türk’üz" iddiası ya da ısrarında olmadı..
Bunun yerine hep şunu söylediler:
“Biz de artık Kıbrıslıyız!”

*  *  *

İşin aslı, Kıbrıs'ın güzelliği çok dinli, çok kültürlü, çok dilli mozaiğidir...
Pek fark etmez, kimin, kendisini hangi kültüre ya da topluma; hangi etnik kimliğe ait hissettiği!
Meseleyi coğrafi ya da folklorik kimlik, kültürel bir kod ya da bireysel hisler üzerinden tanımlayabiliriz...
Yoksa "DNA" testiyle "ari ırk" peşinde koşacak değiliz...

*  *  *

Birisinin demesiyle "Kıbrıslı" kimliği yok olmaz, elbette...
Kıbrıslı, Türk, Kürt, Yunan, Maronit, Ecnebi falan uzatabiliriz listeyi...
Bu adada hınç ve öfkeyi etnik kimlikler üzerinden tutuşturanlar, geride sadece acı ve gözyaşı bırakmıştır.
Yüzlerce 'genç' savaşlardan geri dönmemiştir.
Pek çok katliama sahne olmuştur bu acılı yurt, 74 sonrasında yaşanan ise bir "bellek katliamı"dır aslında! Kimliğe, kişiliğe, haysiyete, kültüre, değerlere karşı girişilen bir katliam...

*  *  *

Kıbrıs'ın yarınında, her birimize "yurttaşlık hakkı” ve “insanlığın evrensel değerleri” yeter de artar bile...
Bu değerler, etnik kimliği ya da dili ne isterse olsun, ayrımsız herkesin yaşamına katıldıkça, 'özgürlük' denen kavram sözlük anlamından çıkacak, hayatımıza girecektir.
Kıbrıs, elbette tüm kimlikleriyle anlamlıdır, ancak, 'Kıbrıslı yoktur' derseniz, Kıbrıs da yoktur!