Lefkoşa’dan Girne’ye uzanan yoldan yola çıkarak şu gerçeği görmeli, kendimizle samimiyetle yüzleşebilmeliyiz: Bedel ödemeden değişim istiyoruz!
Elbette akılcı çözümleri ve doğru öncelikleri hep birlikte tartışacağız.
Ancak “giden de aynı gelen de, hiçbir şey değişmiyor” kolaycı sitemlerini hatırlarsak, bir soruya daha yanıt arayacağız: Peki getiren ya da götüren acaba ne kadar farklı, ne zaman farklı?

*  *   *

Hayatın hiçbir alanında “sancı”ya zerre tahammülümüz yok.
Bunu artık görebilmeliyiz.
Koskoca yol yenilenecek ama hiç mi etkilenmeyeceğiz!
Mümkün mü?
Daha geniş fotoğrafa bakarsak, Kıbrıs meselesi de böyle.
Çözüm gelecek ama kimse de yerini kaybetmeyecek.
Böylece “kapı dışarı” edildiğimiz ortaklığımızı geri alırken, kapı dışarı ettiğimiz insanları görmezden geleceğiz.

*  *  *

Hep “almak” ama kolay kolay “vermemek” üzerine kodlanmış bir irademiz oluştu.
Hepimize bir gece ansızın geldiler!
Ne olursa olsun mutlak “mağdur” hep de “haklıyız.”

*  *  *

Bir yoldan yola çıkarak, yoldan çıkmış bir cemaatin masalını anlattım.
“Bir varmış bir daha varmış...”
Ve onca “varmış” arasında gün gelir kimlik ararız, kişilik ararız, haysiyet ararız.
Ve hatta isteriz ki, ne kadar mal mülk varsa birileri tazminatını ödesin -ki toprağın değeri artsın, rantımız katmerlensin.-
Ama kimseler bizden, bunun için “pay” istemesin.
Tek kuruş da vermeyelim, tek karış da!

*  *  *

Haritamızı da geri aldığımıza göre dansa devam edebiliriz.
Tango değil bu çaça!
Çok zorlarsak tek başımıza da oynayabiliriz.
Yola mı gelelim?
Yok canım biz yine yolumuzu bulalım, birileri zihniyetini değişsin, gerekirse trafiği de havaya alalım (!)