Kıbrıslı Rumlar 1974 savaşının kaybedeniydi.
200 bine yakın insanın evsiz kalmasını hayal edebilir misiniz?
1.5 milyon dönüm toprak yitirdiler.
Ev, tarla, arazi, işyeri, bağ, bahçe!
Yüzlerce otel, yatırım, turistik tesis.
Atölyeleri ve sanayi tesislerini içinde hammaddesi ile bıraktılar, gitmek zorunda kaldılar.
Yine de ayağa kalktılar.

*  *  *

Çok değil altı sene önce yeniden büyük bir ekonomik krizle sarsıldılar.
Laiki Bank ile Bank of Cyprus’ta 100 bin Euro’nun üzerindeki mevduatlara el kondu, tasarrufun % 40’ı tıraşlandı.
Maaşlardan en az % 25 kesinti yapıldı, artışlar donduruldu.
Ve halen de öyle!

*  *  *

Peki bunca yıkıma, krize, yokluğa rağmen, nasıl ayağa kalkıyorlar?
“Dünyanın tanıdığı bir devletleri var” demek, epeyce kolaycı bir yanıt olur.
Mesele çok daha derindir bence...
Ama özeti şu: Bir aidiyetleri var.

*  *  *

Evet evet bir yurt bilinçleri var.
Kendi iradelerine inanıyorlar.
Kendilerini yönetecek insanları seçmek için sandığa gidiyorlar.
Ya da tersten söylersek...
Ülkeyi, kendi seçtikleri temsilcilerin yönettiğini biliyorlar.

*  *  *

Batsalar da...
Çıksalar da...
Bunu kendileri başarıyor.
Ya da kendileri başaramıyor.
Ülkeyi yönetenlerin kimi zaman “aptal” olduklarını düşünseler dahi onları “kukla” görmüyorlar.
Dünyalı olmanın güvenini taşıyorlar.
“Toprağım” diyorlar, topraklarına...
“Param” diyorlar, paralarına...
Kendilerini soluyorlar.

*  *  *

Uluslararası yatırımcıları adaya davet ediyor, bunun da karşılığını alıyorlar.
Dünyalı firmalar böylesi “güvenli” bir limana demirlemekten ürkmüyor.
Çünkü sahip oldukları kurulu düzen ayıplı, defolu, eğreti, kurmaca değil...

*  *  *

Savaşın “kaybedeni” Kıbrıslı Rumlardır, rüyasında görse inanmayacağı kadar mala, mülke, imkana sahip olanı da Kıbrıslı Türkler...
Yine de mutlu değiliz.
Toprak kazandık ama bilinç yitirdik.
Hayata, yarına ve yurdumuza dair...