Yürüdük yeniden…
İsyanımızla yürüdük, ana kucağı kadar sıcak meydanımıza…
Yine birlikteydik ve birbirimizi çok iyi tanıyorduk.
Barışa ses verirken başında zeytin dallarından taç o çocuklar şimdi büyüdüler…
Hepsi genç oldu, pırıl pırıl…
O gençler düşleri kelepçeli…
Yürüdük yeniden…

*  *  *

Yeniden haykırdık, tek yürek:
“Bu ülkeyi Ankara’dan yönetemezsiniz!”
“Biz varız, bir buradayız” dedik yeniden…

*  *  *

Biz yürüdük mü, ayaklarımız değil sadece yüreklerimiz de yürür.
Yürüdük mü, yol açarız. Memleket oluruz ışıl ışıl…

*  *  *

Hep diyorlar ki, “bunlar da unutulur...”
Talimatlarıyla gelirler, baskılarıyla gelirler, küflü nefesleriyle gelirler ve irademize girerler hoyratça…
“Unutulur nasılsa” derler…
Hiçbirini unutmadık oysa...
Tek bir gün unutmadık hiçbirini…
Unutmayacağız.
Tek bir gün affetmedik...
Affetmeyeceğiz.
Yaranmaktan, yalvarmaktan, yakarmaktan utanmayanları affetmeyeceğiz!
 

*  *  *

Esas duruşta talimat alanları affetmeyeceğiz.
Biat edenleri affetmeyeceğiz.
Bu toplumun iradesini satanları, bu ülkenin demokrasisini ezenleri affetmeyeceğiz.
Diz çökmeyeceğiz çünkü…

*  *  *

Yurt kavgasıdır kavgamız.
Kavgamız haysiyet kavgasıdır!   
Susmayacağız.
Ne zamana dek...
Hani şairin sözüyle...
“Ne zaman kimse aç kalmayacak,
Ne zaman ki korkmayacak kimse kimseden,
emretmeyecek kimse kimseye ne zaman ki,
umudunu çalmayacak kimse kimsenin…”

*  *  *
Diyorlar ki, ‘müdahale varsa, nasıl ve kim?’
Ankara’daki iktidarı görmediniz mi siz?
Niye sormak ihtiyacı hissediyorsunuz!
O kadar göz önündeyken müdahale, ‘faili’ açıkken dahi niye geveliyor kimileri?

*  *  *
Biz yöneteceğiz kendi ülkemizi biz...
Rehinesi olmayacağız bu toprakların…
Kendi irademizle ve kimliğimizle yaşayacağız...
Barış için yaşayacağız, eşitlikle, özgürlükle…
Vazgeçmeyeceğiz yurdumuzdan…
Özgürlüklerimizden vazgeçmeyeceğiz…

*  *  *

Vazgeçmeyeceğiz ve biz kazanacağız.
“Eğer; hak haksızlıktan yüce, sevgi nefretten üstün, aydınlık karanlıktan güçlüyse... Çaresi yok usta... Biz kazanacağız...”